Orhan Pamuk ve diğer büyük yazarlarımızın bu kadar büyük olmalarının sebepleri yetenekleri, çalışkanlıkları, sebatları, çok okumaları vs vs ise bir başka önemli sebebi de gevrek gevrek gülen akraba ve arkadaş çevresinin olmaması. Mesela Orhan Pamuk Kafamda Bir Tuhaflık'ta "Mevlüt sabahtan akşama kadar otuzbir çekti" yazabildiyse, kendisine gevrek gevrek gülüp "Demek öyle Orhan. Keh keh keh... Demek akşama kadar otuzbir çekmiş ha keh keh keh. Sen oe çekiyon mu lan" diyen kimsenin olmayacağını bilmenin rahatlığıdır. Ben vaktiyle asker arkadaşıma "Burda da benim çocukluğum geçti" dedim diye "Keh keh keh M. arkadaşına dedi ki keh keh keh burda benim çocukluğum geçti kah keh keh" diye dalga geçtiler. Sanki üst soylarına küfrettim salaklar. O yüzden de ben aklıma gelen herşeyi pek çok süzgecin yanı sıra hısım akraba süzgecinden geçirmek zorundayım. Bu da zor geldiği için yazmayı bıraktım.
Neyse maksat travmamı arlatmaktı kitap bahane oldu.
Kitap güzel, okuyun. Pamuk'un modern görünümlü post-modern kitabı. Sıkılmazsınız da. Biraz tanıyın şu gariban bozacıları.
