Oysa herkes öldürür sevdiğini diyerek yazmaya başlıyorum kitap incelememe. John Steinbeck'in okuduğum ilk eseriydi. Yazar o kadar güzel tasvir yapıyor ki kitabı okuduğunuzda kendinizi göletin yanında, çiftliğin samanlığında hissediyorsunuz; atların kişnemesini duyuyorsunuz. George ve Lennie'nin çok güzel bir dostlukları ve gerçekleştirmek istedikleri hayalleri vardı. İnsan hayalleri için yaşar, George ve Lennie de hayalleri için çabalayan iki dosttu. Ama her zamanki gibi insana en çok zararı yine en çok sevdiği verdi. George, koca cüsseli ama yüreği pamuk gibi olan zavallı Lennie'nin sonu oldu. Yaşar Kemal'in "İnsan evrende gövdesi kadar değil, yüreği kadar yer kaplar." sözü tam da gövdesi büyük ama yüreği gövdesinden daha büyük olan koca yürekli Lennie için söylenebilecek bir söz. Kitabı okurken "Yeşil Yol" filmi aklıma geldi, o filmi izlerken hissettiğim her şeyi bu kitabı okurken de hissettim. Sanırım Stephen King "Yeşil Yol" eserini yazarken "Fareler ve İnsanlar " adlı eserden etkilenmiş olmalı diye düşündüm. Kısa ama acıklı bir eserdi, herkese iyi okumalar.