Salih İnsanları Sevmek ve İlahlaştırmak...
Nuh Suresi, 21 - 23. Ayetler:
"Nûh, 'Rabbim, dedi, doğrusu bunlar beni dinlemediler, malı ve çocuğu kendi ziyanını arttırmaktan başka bir şeye yaramayan kimseye uydular."
"Onlar çok büyük tuzaklar kurdular."
"Dediler ki: 'Sakın ilâhlarınızı bırakmayın; hele Vedd'en, Suvâ'dan, Yeğus'tan,
Gerçekten biz iyi yaşıyoruz ya da ben seninle başla kimseyle olmadığı kadar rahat ediyorum; ama şu var, bazen birbirimizin yüzüne bakmamız olanaksız hale geliyor; insan kendine uygun koşullarda yaşamayıp buna alçaltıcı ama neredeyse kaçınılmaz bir şey olarak katlanmak zorunda kaldığında oluyor bu özellikle.
Sayfa 51Kitabı okuyor
DENİZ GEZMİŞ'İN BABASINA YAZDIĞI SON MEKTUBU
Baba,
Mektup elinize geçmiş olduğu zaman, aranızdan ayrılmış bulunuyorum. Ben, ne kadar üzülmeyin desem, yine de üzüleceğinizi biliyorum. Fakat, bu durumu metanetle karşılamanı istiyorum. İnsanlar doğar, büyür, yaşar ve ölürler…
Önemli olan çok yaşamak değil, yaşadığı süre içinde, fazla şeyler yapabilmektir.
Bu nedenle ben, erken gitmeyi normal karşılıyorum. Ve kaldı ki, benden önce giden arkadaşlarım, hiçbir zaman ölüm karşısında tereddüt etmemişlerdir.
Benim de etmeyeceğimden şüphen olmasın.
Oğlun, ölüm karşısında aciz ve çaresiz kalmış değildir.
Bu yola bilerek girdi. Sonunda da bu olacağını biliyordu.
Seninle düşüncelerimiz ayrı ama, beni anlayacağını tahmin ediyorum.
Sadece senin değil, Türkiye'de yaşayan Kürt ve Türk halkının da anlayacağını inanıyorum.
Cenaze için, avukatlarıma gerekli talimatı verdim. Ayrıca savcıya da bildireceğim. Ankara´da 1969´da ölen arkadaşım Taylan Özgür´ün yanına gömülmek istiyorum.
Onun için cenazemi İstanbul´a götürmeye kalkma.
Annemi teselli etmek sana düşüyor. Kitaplarımı küçük kardeşime bırakıyorum. Kendisine özellikle tembih et. Onun bilim adamı olmasını istiyorum. Bilimle uğraşsın ve unutmasın ki, bilimle uğraşmak da bir yerde insanlığa hizmettir.
Son anda, yaptıklarımdan en ufak bir pişmanlık duymadığımı belirtir seni, annemi ve kardeşimi devrimciliğimin olanca ateşiyle kucaklarım…
Oğlun Deniz Gezmiş
6 Mayıs 1972, Merkez Cezaevi
Özellikle saygı göstermemek için direnen genç kesim hakkında.
Merhaba arkadaşlar ''Saygı'' kavramı herkes için farklı bir anlam ifade ediyor olabilir ve Saygı ''genellikle'' hak edilen bir şey olduğu konusunda ortak bir noktamız olduğunu düşünüyorum. Ben 1987 doğumlu yani 37 yaşında bir bireyim. Dikkatimi çeken bir konu var ve ''bana göre bu bir problem'' Özellikle Z kuşağında bu çok yaygın olan bir şey sıklıkla sosyal Media da görüyorum. Öncelikle şunu belirteyim ben insan kazanmayı seven birisiyim ve hayatımda karşımdaki kişiden özellikle saygı bekleyen bir birey değilim. Benim dönemimde saygı çok önemli bir konuydu. Israr edilmese bile centilmenlik/efendilik adına dikkat edilen bir hoşgörüydü. Fakat gençlerle yüksek yaş farkı olduğu halde ''özellikle'' Z kuşağı saygı göstermeye çok uzak kalmanın dışında terbiyesizlik yapmaya daha çok müsait oluyorlar. Gençlerin ''düzenli olarak'' seninle ''asker arkadaşı'' kafasında laubali şekilde konuşmasını çok garipsiyor desteklemiyorum ve bence bu bir terbiyesizlik. Ben buna biraz ''cahil cesareti'' adını verdim. Anlaşabildiğin ama kendinden yüksek yaşta insana saygı göstermemek için direnen insanları bu konu hakkında bireysel olarak gerçekten çok anlamak istiyorum. Karşılaştığım ve genellikle maruz kaldığım için bu konuyla ilgili düşüncelerinizi, eleştirilerinizi, desteklerinizi ve bakış açılarınızı gerçekten çok merak ediyorum. Özellikle genç arkadaşlar düşüncelerini yazarsa çok memnun kalırım.
Senin için mesele aşağı yukarı şu şekildeydi: Hayatın boyunca çocukların için çok çalıştın. Onlar için, özellikle benim için, her şeyini feda ettin. Böylece ben de, “bir elim yağda bir elim balda” yaşadım. İstediğim eğitimi almakta sa tamamen özgürdüm, hiçbir zaman maddi kaygılarım olmadı. Sana göre bu, hiçbir endişemin olmaması anlamına geliyordu. Bütün bunlar için teşekkür beklemedin. Zaten çocuklar nasıl teşekkür eder, bilirsin. Ama en azından kendince bir empati, yakınlık belirtisi aradın. Buna karşılık ben hep senden kaçtım. Odamda kitaplarıma gömüldüm. Uçuk arkadaşlara ya da deli saçması fikirlere sığındım. Seninle hiçbir zaman açık açık konuşmadım.
Sayfa 7 - Kapra Yayıncılık
