Hayatımda ilk kez böyle hissettiren bir kitap okudum. Böyleden kastım şu, sonunu deli gibi merak ettiğim ama okurken hiç keyif almadığım adeta nefret ettiğim bir kitaptı. Hatta bir kitap karakterinden hayatımda ilk kez bu denli nefret ettim. Beritan... Senden öyle nefret ettim ki sanırım seni hiç unutmayacağım. Dağdan gelip bagdakini kovmalar, hep bi trip hali, kendini acındırma... Okurken fenalık geçirdim resmen. Hala kitaba baktıkça bi tiksinme geliyor sirf bu karakterden ötürü. Şerwan... Al Beritan'ı vur Şerwan'a. Ne istediğini bilmeyen saçma sapan bir "adam". Kitabı okuma sebebim tamamıyla Ezodur. Çekip o evden kurtarasım geldi seni Ezo. Sırf sonunda sana ne olacağını öğrenmek için bitireceğim seriyi. Yazarın Ezo karakterindeki gururu one çıkararak yazmasını daha çok isterdim. Ay Beritan sahnelerini gözümün ucuyla geçeceğim üçüncü kitapta. Zira isminin fonetiği bile midemi kaldırıyor. Hem de gerçek anlamda...
