Bu davranışlarımı çocukça görüyorlardı. Oysa ben zaten bir çocuktum, çocukluklarını unutan onlardı.
Sayfa 34 - Genç Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Aklınızın denizlerinde yüzen bir balık, kalbinizin kıyılarına vuran dalgalar yaratır.
Sayfa 31 - Genç Timaş YayınlarıKitabı okuyor
"Balık avuçlarında yaşayamaz."
Sayfa 30 - Genç Timaş YayınlarıKitabı okuyor
“Peki, herkesle eşit olabilmek gibi bir şansın olsaydı yine de farklı olmayı mı tercih ederdin?”
Tanımadığımız insanlara derin bakışlarımız aslında sıcak bir merhabaydı. İçten tebessümümüz mutluluğumuzu paylaşma arzusundandı. Konuşma isteğimiz ise olsa olsa yalnızlıktandı.
Sayfa 24 - Genç Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Umut etmeyi, hep gülmeyi, hayal etmeyi seviyordum. Bir sokak çocuğu olarak görünürde hiçbir şeye sahip değildim belki, fakat ben hayalini kurabildiğim her şeyin sahibiydim. Çünkü gözde değil, gönüldeydi meselem benim.
Sayfa 23 - Genç Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Zamanla hayallerin yalnızca maddi kazançlar üzerine kurulmadığını fark etmiştim. Hayallerin şekillerle, renklerle, sayılarla dahi tarif edilebileceğini keşfetmiştim. Bana göre hayaller bin bir farklı biçimde olabilir, hiç durmadan süslenip daha da güzelleştirilebilirdi.
Sayfa 22 - Genç Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Sabahları güneş hepimiz için doğmuyor mu, niçin karanlıkta kalıyor sizin kalpleriniz? Hepimiz aynı gökyüzünün altında yaşamıyor muyuz, niçin bulutlanıyor aklınız?
Sayfa 148 - Genç TimaşKitabı okudu
"Bir sevince ancak koşarak gidilebilir!"
Sevince koştuğunuz yollar sizi yormuyormuş, bunu koşarken anladım. Varacağınız hedef ruhunuzu dinlendirecekse, bütün yorgunluklara değermiş dedirtecekse, kalbinizi sımsıcak bir ekmek misali ikiye bölüp paylaşma imkanı verecekse, yorgunluktan sesim çıkmaz diye düşünürken sesinize ses verecekse, elim kolum tutmaz derken elinizin kolunuzun yerine geçecekse, aklınızın aynası bir akılla düşündüklerinizi bir tamam bilecekse, bin bir zahmetle aştığınız yollar aslında sizi size ulaştırırmış. Koşmanın değeri hedefinizle ölçülürmüş.
Sayfa 113 - Genç TimaşKitabı okudu
İnsan, nereye gittiğini bilmediği bir otobüse neden biner ki?
Sayfa 60 - Genç TimaşKitabı okudu
Mutluluğun paylaşmakla bir ilgisi olmalıydı, yoksa birbirini tanımayan bunca insan aynı anda nasıl böylesine içten gülebilirdi ki?
Sayfa 34 - Genç TimaşKitabı okudu
"Eğer ki birlikte olmadığımız yarınlar olursa
şunu her zaman hatırla:
İnandığından daha cesur,
göründüğünden daha güçlü,
düşündüğünden daha zekisin.
Fakat en önemlisi, ayrı düşsek bile...
ben her zaman seninleyim."
Genç TimaşKitabı okudu
Sahi, ev neydi? Bir ev ne zaman gerçek bir eve dönüşürdü? Gerçek bir evin aslında neye benzediği üzerine çokça düşünmüştüm bugüne kadar. Dinlediğim masallardaki veya okuduğum hikayelerdeki gibi sıcacık, ışıl ışıl, içinden neşeli seslerin yükseldiği bir yer canlanıyordu hayalimde. Oysa biraz önce içinden çıktığım evin, hayalimdeki evle uzaktan ya da yakından bir alakası yoktu. Ev, özlenen olmalıydı. Bir evin gerçek bir ev olabilmesi için her şeyden önce içinde bir ailenin bulunması gerekmez miydi?
Sayfa 22Kitabı okudu
"Büyükler bazı kavramlara kendilerince isim bulmaya bayılıyorlar. Kötülük getirmediğine inandıkları masum yalanlara 'beyaz yalan' ismini takmışlar. "
Sayfa 17Kitabı okuyor
"Beyaz yalan dedikleri şeyi hiç duydunuz mu?"diye sordu arkadaşlarına.
"Yalanın rengi mi olur?"dedi Can.
Sayfa 17Kitabı okuyor