“Varlık aleminde görünen ve görünmeyen her şey insana aşıktır. Her şey sessiz bir vurgunlukla şu özleyiş yalvarısını okur: “Beni anla, beni yen, beni kullan. Yaradılışımın manasına kavuşmaklığım senin elline verilmiştir, Ademoğlu beni hasretime ulaştır, senin zafer anıtında ben malzeme olayım...”
Piatango - Özleyiş (Sevdim Bir Genç Kadını)
Özleyiş
Ne zormuş dayanmak; yokluğuna akşamları
Çekilip, için için ağlamak bir kenarda
Hatırlamak gözlerini, dalgın ve sevdalı
Özlemek sonra deliler gibi şarkılarda
Ansızın çarpar kalbim bir vapur düdük çalsa
Sanırım ki geleceksin her zamanki gibi
Gözlerin duygularını ne kadar saklasa
Taşacak ellerinden alabildiğine sevgi
Hep bu aldatmaca kahreden beni; bu yokluk
Anılarımın bir bir nefes alıp verişi
Sonra apansız üstüme çöken o yorgunluk
Özlemek bir ömrün ağır ağır eriyişi
Karışması akıp giden zamana herşeyin
Susun anılarım susun! Beni kahretmeyin.
Ümit Yaşar Oğuzcan
Günler geçer, haftalar, aylar ve yıllar geçer, sonunda da saniyeler geçmez olur da, kafa takıldı mı sılaya! Sıcak terletir, soğuk üşütür, humma sayıklatır sıla büyücü gibi çeker. İş yakalanmamakta. Yakalandın mı bu özleyiş bitmiştir artık.
Bir Gece Ansızın Gelebilirim
Bu kadar yürekten çağırma beni
Bir gece ansızın gelebilirim
Beni bekliyorsan, uyumamışsan
Sevinçten kapında ölebilirim
Belki de hayata yeni başlarım
İçimde küllenen kor alevlenir
Bakarsın hiç gitmem kölen olurum
Belki de seversin beni kimbilir
Kal dersen, dağlarca severim seni
Bir deniz olurum ayaklarında
Aşk bu özleyiş bu, hiç belli olmaz
Kalbim duruverir dudaklarında.
Ya da unuturum kim olduğumu
Hatırlamam belki adımı bile
Belki de çıldırır, deli olurum
Sana kavuşmanın heycanıyle
Aşk bu, bilinir mi nereye varır
Ne durdurur özlemini, seveni
Bakarsın ansızın gelebilirim
Bu kadar yürekten çağırma beni.
Ümit Yaşar Oğuzcan