“Aşk biraz da bu değil miydi zaten? Bir mikrop , bir enfeksiyon , viral bir hastalık! Vücudun onu kapar ve koca bedenini pelteye çevirir.”
Çevredeki menopozlu teyzelerden bir kaç ayıplama sözü işittim ama Afrika’nın yerel bir dilini duyuyormuş gibi anlamazdan geldim. Benim bildiğim tek dil Tunaca’ydı...
Bir şeyleri bitirmek öyle sanıldığı gibi kolay değildi. Bir kitabı bitirdikten sonra bile hüzne kapılan biriydim ben. Hele hikaye güzelse mutluluktan ağladığım bile olurdu. Acıklıysa üzüntüden... Bizim hikayemiz ikincisiydi. Ağlamaktan gözyaşı bezlerim beyaz bayrağı çekmişti. Kapitalizmin iğrenç bir patronu gibi durmadan çalıştırıyordum onları.
“Kalp , kendi başına hareket eden aldırmaz bir isyancı.”
Bir şeyleri bitirmek öyle sanıldığı gibi kolay değildi. Bir kitabı bitirdikten sonra bile hüzne kapılan biriydim ben. Hele hikaye güzelse mutluluktan ağladığım bile olurdu. Acıklıysa üzüntüden...
Sayfa 313Kitabı okudu
:):):) CV diye buna derim ben:)
KİŞİSEL BİLGİLER
Burayı geç!
EĞİTİM
Lise: Saint Joseph Fransız Lisesi (Lise 1), Robert Koleji (Lise 2), Galatasaray Lisesi ( Lise 3, ilk dönem.) İkinci dönemi “Biz sana layık değiliz,” diyerek okutmadılar ve beni dahiliğimden dolayı erkenden mezun ettiler.
Üniversite: Harvard Üniversitesi Moleküler Biyoloji ve Genetik, Oxford Üniversitesi
Kendimi dış kapının önüne konmuş yırtık terlik gibi hissediyordum!
Tüm gece uyumadım ve hep aynı şarkıyı dinledim. Nazan Öncel söylemişti yıllar önce. "Geceler kara tren, Geceler.. Yüklüyor bana seni geceler, bende bir resmin var yüzüme bakmıyor.."
Geceler kara trendi ama gündüzlerin de aydınlık bir yanı yoktu..
Zekâya tepki olarak doğmuş , sek salak!
Sayfa 29Kitabı okudu
Aşk söz konusuyken neden, nasıl, kim o kadar değersiz kalıyordu ki...
Sayfa 303Kitabı okudu
'' Hava almaya çıktım sadece. ''
'' Bu saatte mi? ''
'' Dünyanın şu anki saati , biyolojik saatimin umurunda değildi , '' derken pervasızdım.
Bir şeyleri bitirmek öyle sanıldığı gibi kolay değildi. Bir kitabı bitirdikten sonra bile hüzne kapılan biriydim ben. Hele hikaye güzelse mutluluktan ağladığım bile olurdu. Acıklıysa üzüntüden... Bizim hikayemiz ikincisiydi. Ağlamaktan gözyaşı bezlerim beyaz bayrağı çekmişti. Kapitalizmin iğrenç bir patronu gibi durmadan çalıştırıyordum onları.
