Ama şimdi o yükün altında iki kişiydiler, mutluluk paylaşılınca nasıl çoğalıyorsa acı da paylaşılınca azalıyordu. Paylaşmak, paylaşabilmek insanoğlunun tek temel huzuruydu.
merhamet duymak sadece başkasının başına gelen talihsizliklere katlanabilmek değil, her türlü duygu yoğunluğunu (sevinç, kaygı, mutluluk, acı) onunla paylaşabilmek anlamına gelir.
“İlk defa anladım ki; paylaşabilmek için insanın simidinin olması yetmiyor, kuşlara da ihtiyaç var.
Üstelik kimin kime teşekkür edeceği de belli değil.”