Yine yapacağını yapmış ve kalemini uzun uzun konuşturmuş Nazan ablacığım.Kitabı o kadar uzun ki günler de yetmiyor geceler boyu gözleriniz yana yana okuyorsunuz, elinizden bir türlü bırakamıyorsunuz o yüzden öncelikle kitaba başlayacağınız zamanı iyi seçin derim:) Kâh dolu dolu gözlerle, kâh merakla, kâh tebessümle okuyorsunuz güzelim satırları.Yeri geliyor kendinizi güzel bir aşkın ışığında buluyor, yeri geliyor savaşın ortasında bir hüzünde kayboluyorsunuz.Kitabın baş kahramanları Setterhan ve Zehra.Kaderin kavuşturduğu aşıklara en güzel örnek olsa gerek.Kavuştukları anda geçen satırlar ne de güzel şeyler anlatıyor.Paylaşmadan edemedim.Varın gerisini de siz okuyun hayallerinizde vâr edin bu uzun ve güzel hikayeyi...
.
.
"Erik dalı üzerlerine eğildi. Bir kuş geldi hatta dalın ucuna kondu.
O vakit aralarında dilsiz ağızsız bir sohbet başladı. Setterhan sustu Zehra dinledi, Zehra sustu Setterhan söyledi. Söyledikleri ile sustukları birbirine uymaz bir sohbet aralarında uzadıkça uzarken içteki cümleler çoğaldı dıştaki cümleler tümüyle aradan kalktı.Sustukları zannedilebilirdi ilk bakışta ama bu suskunluk onları boğmak yerine ışıltılı ırmağında yıkadı. Suyu böylesine tanımak için demek böyle yanmak lazımdı..."
