24 Ocak ...
Bir pazar sabahıydı
Ankara kar altında
Zemheri ayazıydı
Yaz güneşi koynunda
Ucuz can pazarıydı
Kalemim düştü kana
Zalimler pusudaydı
Bedenim paramparça
Uğurlar olsun...
Uğur Mumcu
Bu millet kendilerini ilgilendirmeyen konulara niye burunlarını sokar ki...
Sayfa 64
Bursa cezaevinde Nâzım Hikmet, Orhan Kemal’le aynı koğuşta kalmaktadır. Koğuş masasının üzerinde Orhan Kemal’in (asıl adı ”Mehmet Raşit Öğütçü”) bir roman başlangıcını görür. Okur. Ayağında takunyalar koşarak avluya çıkar Nâzım Hikmet. Orhan Kemal’e soluk soluğa sorar, “Siz mi yazdınız bunu?”. Orhan Kemal çekinerek, “Evet” der. Nâzım Hikmet büyük
Kömür işçileri;
« Borinler yalnızca kömür madenlerinde çalışırlar. İnsanı ezen bir görünümü olan bu maden ocakları yerin üç yüz metre derinine inmektedir. Her gün buralara çalışmaya giden işçilere hem saygı hem sevgi borçluyuz. Kömür işçisi Borinage’a özgü bir tiptir, çünkü onun için gün ışığı diye bir şey yoktur; pazar günleri dışında güneşi görmez bile. Aydınlığı az bir lambanın solgun ışığında, daracık tünellerde büyük güçlükler içinde çalışır, gövdesi iki büklümdür hep. Kimi kez sürünerek ilerlemek zorundadır; bizim için ne denli yararlı olduğunu bildiğimiz o madeni, toprağın barsaklarından söküp çıkarmak için çalışır; her an yenilenen binlerce tehlikenin arasında çalışır; ama Belçikalı kömür işçisinin neşeli bir tabiatı vardır, o hayata alışmıştır; kaskının üstüne kendisine karanlıkta yol gösterecek olan küçük lambayı takıp da maden kuyusuna indiğinde, içinde Tanrı’ya sonsuz güven vardır, onun nasıl çalıştığını gören, onu, karısını, çocuklarını koruyan Tanrı’ya..»
Sayfa 37 - Yapı Kredi Kültür Sanat Yayınları, 10. baskı: İstanbul, Mayıs 2013Kitabı okudu
Bir pazar sabahıydı
Ankara kar altında
Zemheri ayazıydı
Yaz güneşi koynunda.