"Yaşamak ne kadar güzel!" Diye düşündü. "Peki Ama neden her zaman acı çekiliyor?
Babamın gözyaşları deniz kokuyor. Peki ama deniz bu kadar güzelken babamın gözyaşları neden bu kadar can yakıcı?
Sayfa 75 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
22.04.2024
Son günlerde çok sorguluyorum yaşamı, yaşamımı. Sanki ucunda yaşamı tuttuğum ipleri el birliğiyle kesivermiş birileri. Bazen geçmiş kör bir makastan bile keskin olup şimdiyle kurduğumuz o bağı koparabiliyor. Çünkü geçmiş belki de hiç geçmemiş. Affetmek, unutmak, intikam almak... Bunların hepsi birer seçenek. Peki ya geri dönebilmek hayata? Yeniden şimdide yaşabilmek... Mümkün mü bilmiyorum ama unutmak yalan, affetmek imkânsız, intikam zor...
Acı ise çok gerçek.
Ve belki de hiç geçmeyecek.
Onda gördüm ben en çok geçmişin izlerini.
Yüzündeki gülümsemenin aksine içindeki acıyı haykıran gözleri. Güçlü durmak ise onun kostümü her gün üzerine giyindiği. Yorgun o da benim gibi.
Bir kitapta kitabın ana karakterleri arasında şu şekilde bir konuşma geçiyordu:
—Belki bir gün biz de birer kahraman olabiliriz değil mi?
—Birbirimizin ruhlarını kurtarırsak neden olmasın?
Beni kapısında bıraktın kalbinin ama belki bir gün biri o kapıdan girebilir ve ulaşır kalbinin derinliklerine. Umarım ki kurtarır içindeki o güzel ruhu.
İşte o zaman ziyan etme başka bir sevgiyi daha. Bulamazsın sonra bir daha.
Kübra F. Demir
Tam kapıyı kapatmak üzereyken tuzlu deniz kokusunu aldım. Gözyaşları. Babamın gözyaşları deniz kokuyor. Peki ama deniz bu kadar güzelken babamın gözyaşları neden bu kadar can yakıcı?
Sayfa 75Kitabı okudu
Annem İçin
Öldükten beş gün sonra geldin rüyama. Babaeski’deki eski evin oradasın. Hayır gelin çıktığın ev değil, diğeri. Biz çocukken her yazları kardeşlerinle, kuzenlerimle bir araya geldiğimiz eski mezarlığın oradaki ev. Evin bahçesine çiçekler ekilmiş. 20 li yaşlarındasın. Sanırım hiç evlenmemişsin. Bahçedeki çiçekleri suluyorsun. Çok mutlusun. O kadar
Hayat can sıkıcı bir tuzaktır. Düşünen bir insan olgunluğa eriştiğinde ve tam bir bilinç kazandığında kendini istençsiz olarak sanki çıkışı olmayan bir tuzağın içindeymiş gibi hisseder. Aslında insan, iradesi dışında birtakım tesadüfler tarafından yokluktan var olmuştur. Peki neden? Varlığının anlamını ve amacını öğrenmek ister, sorularına cevap alamaz ya da saçma sapan cevaplar alır. Kapıyı çalar, ama açan kimse olmaz. Ölüm de aynı şekilde iradesi dışında karşılar insanı. İşte tıpkı bir hapishanede ortak bir felaketle birbirine bağlı olan insanlar bir arada olduklarında kendilerini nasıl daha rahat hissederlerse, hayatta da analiz etmeye ve sentezlemeye yatkın olan insanlar bir araya geldiklerinde, onurlu ve özgür düşüncelerini birbirlerine aktararak vakit geçirdiklerinde bu tuzağın farkına varmazlar. Bu bakımdan akıl yeri doldurulamaz bir zevk kaynağıdır.
Sayfa 23Kitabı okudu
Peki ama Cuyon , diğer herkes senin yaptığını söylüyor. Sence neden ?
Sayfa 32
Renklerden Moru alıntılar
Taş kalpli olduğunu bildiğine göre, dedim, sandığın kadar kalpsiz değilsin demek ki.
Her neyse, dedi, nasıl olur bilirsin. Kendine bir soru sorarsın, ardından on beş soru gelir. Neden sevgiye ihtiyacımız var diye sormaya başladım. Neden acı çekiyoruz? Neden siyahız? Neden kadın ve erkek var? Çocuklar aslında nereden geliyor? Hiçbir şey bilmediğimi anlamam çok sürmedi. Fark ettim ki neden buradayım diye sormadıkça, neden siyahım neden erkek veya kadınım ya da bir çalayım diye sormamın hiçbir anlamı yok, işte bu kadar.
Peki sen ne düşünüyorsun, diye sordum.
Bence merak etmek için buradayız. Merak etmek. Sormak. O büyük şeyleri sorarken, küçükleri de öğreniyorsun, neredeyse tesadüfen oluyor bu. Ama büyük şeyler hakkında asla ilk başta bildiklerinden daha fazlasını bilemiyorsun. Merakım arttıkça sevgim de artıyor.
Sayfa 282 - Doğan Kitap - Renklerden Moru
2004'te psikolog John Jones ve meslektaşları, Georgia'nın Walker, Florida'nın da Liberty bölgelerinden on beş bin evliliğe ilişkin kayıtları incelediler. Bulgularına göre, isimleri, kendi isimlerinin baş harfiyle başlayan kişilerle evlenmeyi yeğleyenlerin sayısı, gerçekten de şansa atfedilebilecek bir oranın üzerindeydi.
Peki ama neden? Mesele aslında bütünüyle harflerde yatmaz; işin aslı, bu tür durumlarda seçilen eşin, kişiye kendisini hatırlatmasıdır. İnsanlar kendi yansımalarını başkalarında bulmayı severler. Psikologlar bu durumu bilinçdışı bir özsevgi olarak, bir başka deyişle yakın ve aşina gelen şeyler karşısında duyulan bir rahatlık düzeyi olarak yorumlar ve örtülü benlikçilik (implicit egotism) olarak tanımlarlar.
Sayfa 62Kitabı okuyor
Merhaba kitap sever dostlar bugün sizlere @psikologrojinnazik 'in kaleme aldığı #dengeyiyakalamak kitabı ile geldim. Kişisel gelişim olarak düşündüğüm ama beni etkisi altına alan harika bir roman okudum. Aslında gelişim romanı demek daha iyi. Hem mükemmel bir kurgu okudum hem de insanın hayatında etkileyici olacak bilgiler edindim.
#kitabınkonusu
Leyla bir medya şirketinde çalışmaktadır. Arkadaşı Eris'in akşam yemeği davetini kabul etmemek için mazaret arar ama başarılı olmaz. Davette Barış isminde biri ile tanışan Leyla ondan etkilense de aklında rüyasında gördüğü kar küresindeki mavi bereli çocuktadır.
Evet rüyada yada bilinç altında tanımadığı bir hayale aşıktır.
İş gereği fotoğraf çekimleri için polis arkadaşı Bayram'ın 3 yıl önce kaybolan 2 gençten haber alınamadığı haberinden yola çıkarak hem olayı canlandırmak hem çekimi etkileyici kılmak ve kaybolan gençlerden bir haber çıkar mı diye harekete geçmek ister.
Ve araştırmaya başlar. Ve kayıp Selim'le ilgili içinde bir ürperti oluşur. Özellikle kar küresinde ki mavi berenin Selim'de de olması içinde anlatılmaz bir korku ve bilinmezliğe yol açar.
Birde antika dükkanı var ki anlatılması imkansız. Antikacı da ki adam Leyla'la istediği makineyi satmak istemedi peki neden ?
Leyla'yı bile şok eden aynada ki büyük sır neydi?
Peki Selim kimdi? Leyla ile bağlantısı neydi?
Barış'la aralarındaki arkadaşlık ne olacaktı?
Soruların cevapları tabiki kitabımızda. Biraz daha konuşursam anlatmaya başlayacağım o yüzden sizi alıntılarla başbaşa bırakıyorum.
Dengeyi Yakalamak 
Rojin Nazik
Bunu zaten biliyorsunuz a**** değilsiniz ve Hayatınız boyunca büyük karı elde edenlerin pes etmeyenler olduğunu görmüşsünüzdür ve bu hayatınızda şimdiye kadar bir fark da yaratmamıştır. Peki o zaman şimdi neden beni dinliyorsunuz ki?
Basit bu kendinize söylediğiniz hikaye ile alakalı bırakmanın ahlaki olarak başarısızlık olduğuna inanarak büyürsünüz bırakma size aşağı doğru çöküş anı gibi bir his yaratır Sanki kendi gözlerimizin içine bir an için bakıp gözünüzü kapamışsınız gibi gelir Elbette Elimizden geleni yapıp denersiniz ama bir türlü olmaz.
Eğer daha iyi bir insan olsaydınız bırakmazdınız düşüncesi gelir sizi bulur.
Ben ise bırakma meselesine ya da bırakmamaya bir yükselme fırsatı olarak bakmanızı istiyorum. Bunun başarısızlığın utancından kaçmakla alakalı bir şey olmadığını görmenizi istiyorum.
