GÜN AKŞAM DA..
“kimi zaman hiç uyunmamış geceler ertesinde, pazartesiler cuma oluyor, cumalar pazartesi. ..
aylar geçiyor, değişiyor mevsimler; hiç yaşanmamışlar gibi.
oysa ne çok sene birikti ardımda.
bilmiyorum ki, birikecek mi bir bu kadar daha..?
ardıma dönüp bakıyorum da, dallarımı kıran rüzgârları bile affetmişim ama, bir kendime uzanamamış elim. ..
yastıklarım kuş tüyüymüş de, ağır gelmiş düşüncelerim. biriktirdiğim keşkeler, ardımdan bile söylenmeye yetermiş.
bütün heveslerim, genellemelerin içinde yitip gitmiş.
oysa ne çok cümlem vardı benim.
her şeye inat, yüreğimi ısıtan ne çok hayalim.
biliyorum, bu kadar kırılgan olmayı kaldırmıyor hayat.
her tökezleyişte kendi içine saklanınca, sıvazlamıyor sırtını.
pencere önü çiçekleri değiliz ki, anlayışlı bir el alıversin bir çırpıda içeri.
hadi aldı diyelim, gün ışığı olmadan ne kadar yaşanır ki..?”
Ahmet Haşim
Haberin var mı taş duvar?
Demir kapı, kör pencere,
Yastığım,ranzam, zincirim
Uğrunda ölümlere gidip geldiğim
Zulamdaki mahzun resim.
Görüşmecim yeşil soğan göndermiş
Karanfil kokuyor cigaram
Dağlarına bahar gelmiş memleketimin.
Ahmed Arif
Sabahattin Ali
Niçin seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz?
Niçin rüzgarlı sonbahar akşamlarında,
sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz?
Niçin yanımda değilsin?
Sert değilim, hatta kırılganım inanın bana. Kırılganlığımdan emin olduğum için bağlanmaktan kaçıyorum. Teslim olursam, beni ele geçirmelerine izin verirsem, kaybolurum...
Çatıdaki Pencere, José Saramago
1
Yollara kırağı düşer geceleyin
Sokakları güzel şehrim.
Otobüs durağa yaklaşır
Son anda ışığı gören gençler
Nasıl seğirtirler bir görsen.
Soğukta titreyen delikanlı
Montunu giydirmiş sevdiğine.