Bütün ada hiç direnmeden kuzu kuzu gitmişti. Bir insan doğup büyüdüğü, bir parçası olduğu toprağını, denizini, evini, bahçesini, eliyle diktiği Zeytin ağaçlarını, şeftalileri, kirazları nasıl bırakırda giderdi.
Hiç direnmeden, sesini bile çıkarmadan,kuzu kuzu yüreğindeki acıyı hiç dışa vurmadan....
Sayfa 90