MIN ZANÎBÛ MIN ZANÎBÛ:
Di demekê de malbatek Mûşî hebû.
Erê di ev malbatê de jî keçek civanê
bedew dijiya. Ev keçê bedew jî evînê
xortekî bûye. Dilê wî jî(Şilî) ji bo na
wî(Baran) şewîtiye. Şilî, ji bo na
Baran dimire.
E van a jî roj bi roj bi dizivaka dihatin
berhev. Di rojeki de aşîqan xeberdan gotin;
‘wisa nabe’, paşê biryar girtin û gotin;
‘em birevin’. Piştê vê yekê ev keç û
xort di şevê nîvî de reviya.
Sibê bû diya keçê dinihêre Şilî tineye.
Menzela dinê digere û qîzê xwe
nabine. Li paşê revina qîzê wî tê bira
wî û diqîre. Di piştê ev qîrînê de
herkez belav dibe.
Di wî encamê de bavê Şilî jî hat. Bav
jinê xwe re; ‘jinê çi bû’ got. Jinik jî
wisa go; ‘mala min şewîtî Şilî revi Şilî
revî’. Bêguman bavê Şilî gelekî hêrs
bû. Jinik di cikê de digirî mêrik jî di
alîyê de. Belê dengê jinik mêr re hat,
lê wisa digot; ‘min zanîbû min zanîbû
Belê jinik di wî şilpinê de kete erdê.
Mêrik jinê xwe re; ‘qey tu zanî bû çima
asteng nebû yan jî min re negotîne bû Jinik jî wisa girya û go; ‘min çi zanîbû
min çi zanîbû’...