Hayatın amacı kişinin kendini geliştirmesidir. Kişinin kendi doğasını yaşaması. Her birimiz bu yüzden buradayız. Bugünlerde insanlar kendilerinden korkuyorlar. En büyük görevin kişinin kendisine borçlu olduğu görev olduğunu unutmuş durumdalar. Tabii ki hayırseverler. Açları doyurur dilencileri giydirirler ama kendi ruhları açlıktan kırılır ve çıplaktırlar. Cesaret ırkımızı terk etmiş. Belki de buna asla sahip değildik. Ahlak kurallarının temeli olan toplumdaki o korku ve dinin sırrı olan Tanrı korkusu... Bizi yöneten iki şey budur.
Kötülük ölmüyor. Asla ölmüyor. Sadece yeni bir yüze, yeni bir isme bürünüyor. Bize sadece bir kez dokunması, bir daha çarpılmaya karşı bağışıklığımız olduğu anlamına gelmiyor. Yıldırım da aynı yere iki kere düşebilir.