Ramallah... Seni seven herkesi uyandır ölüm uykusundan...
Ramallah ne olursun uyan kalk artık Ölüm uykusundan!
Seni seven herkese uyandır ölüm uykusundan.
Şehit olup sana veda edenler
Seni ağlattığı için üzgün müsün? Düşmanla Dost olup arkadan Vurdular Seni
Ramallah, ne olursun uyan, kalk artık ölüm uykusundan!
Sayfa 59 - EkinKitabı okudu
Merhamet Çığlığı
14 Ocak ' ta Kudüs Postası'nın aynı baskısının arka sayfasındaki başmakalede, sınırdışı edilmeler ve işgal altındaki bölgelerdeki İsrail'in sıkı tedbirlerinin yarattığı uluslararası taşkınlığın ortasında sakin bir ses ortaya çıkmıştı.
Bu ses kırk yaşında, Ramla 'da yetişmiş bir Yahudi kadına aitti. Makalesinin başlığı "Bir Sürgüne Bir Mektup " adını taşıyordu.
"Sevgili Beşir" diye yazmıştı Dalia. "Birbirimizi olağandışı ve beklenmedik şartlar altında yirmi yıl önce tanıdık. Ondan sonra da birbirimizin hayatının bir parçası olduk. Şimdi senin sınırdışı edilmek üzere olduğunu duydum. Şu an hapiste ol duğundan ve belki bunu seninle irtibata geçebilmek için son şansım olduğunu düşündüğümden bu açık mektubu yazmaya karar verdim. Önce hikayemizi tekrar anlatmak istiyorum." Dalia, Yehezkel'in kendi tarihini yazma düşüncesini önce aklından çıkarmıştı. Sonra, "İçimdeki bir ses, içimdeki bir inanç dalgalar halinde yükselerek, Evet, bunu yapman doğru.
Bunu yapmalısın, diyordu. O anda cesaretim geldi. Ve, evet, ben orada olacaktım, bunu biliyordum:' İsrailli okuyuculara Eşkenazilerin, Hairilerin ve Ramla 'daki evin hikayesini tekrar anlattı: Beşir'in Altı Gün Savaşı'ndan sonraki ziyaretini, Dalia'nın Ramallah'a ziyaretini ve politik farklılıklar denizinin üzerinden kurdukları "sıcak kişisel bağlarını"; ve onun anlayışını, sonunda, 1948 Kasımında Moşe ve Solya ' nın taşındığı evin "terk edilmiş bir mülk'' olmadığını" aktardı:
