Her türlü aldatmaca ve hilekarlıkta bir çeşit olgunlaşmamışlık bulunur ve aldatabilmek bir kurnazlık yahut güç emaresi gibi görünse de aldatmak istemek hiç kuşkusuz kötülüğün ve zayıflığın göstergesidir.
Rene Descartes, tüm insanların ikinci bir varoluşu olduğunu, makine benzeri bir bedenle maddesel olmayan, düşünen bir akıl ya da ruhtan oluştuğunu öne sürmüştür...
Sayfa 17 - Nigel C. BensonKitabı okuyor
Akıl beni, açıkça yanlış şeylere olduğu kadar tamamen şüphe görmez ve kesin olmayan şeylere itibar etmekten kendimi yeterince sakınmak zorunda olduğuma ikna ettiği için en ufak bir şüphe durumunda hepsini birden reddedebilirim.
Bizi bir kez aldatanlara bir daha asla itimat etmemek tedbirdendir.
Erdemlerden ziyade günahların mükafatlandırıldığı bu dünyada şayet Tanrı korkusu yahut ahiret inancıyla dizginlenmeseydi pek az insan faydalı yerine adili seçerdi.
Her ne kadar ruh, bedenin tamamıyla birleşik bir izlenim verse de bir ayak, kol ya da başka bir uzuv vücudumdan ayrıldığında ruhumdan bir şey eksilmeyeceği ortadadır.
Yalnızca düşünen bir şeyden ibaret ben, bedenim yara aldığında hiçbir acı duymazdım.Oysa bir kaptanın, gemisinin aldığı hasarı bir bakışıyla fark etmesi gibi, ben de yalnız idrakim sayesinde bu yarayı hemen fark ederim.
Ruhum, bedenimden tamamen farklıdır ve bedenim olmaksızın da var olabilir.
Tüm bilimlerin kesinliği ve hakikati, gerçek Tanrı'nın yegâne bilgisine bağlıdır. Onu bilmeden evvel, başka hiçbir şeyi layıkıyla bilmemiz mümkün değildir.
...keşfetmeye başladığımda, hiç de yeni bir şey öğreniyor gibi hissetmiyorum.Daha önceden bildiğim, yani zaten zihnimde bulunan şeyleri, yeniden hatırlamak gibi geliyor bana.
Sonsuz sayıda şeyi anlayamamak, idrakin faniliğinden ve fani yaratılmış idrakin doğasından kaynaklanır.
“Madem düşünüyorum o halde varım. Zira düşünmek için var olmak zaruridir. Fakat benim bu varlığım mahrum-u kemaldir. Çünkü hiçbir şey hakkında şüpheden kurtulamıyorum. Maahaza, bende son derece mükemmel, namütenahi bir mevcud fikri vardır. Bu fikir ise bana bizzat benden gelemez. Çünkü ğayr-ı mükemmelim, hiçbir zaman ğayr-ı kâmilden, kâmil bir şey sudur edemez. Bu fikir bana alem-i hariciden de gelemez. Zira o daha ğayr-ı mükemmeldir. O halde tezahür ediyor ki, bu ulvi fikir bana bizzat o mükemmel mevcud tarafından ilka -yani canib-i ilahiden- gelmektedir.”
René Descartes
Sayfa 182 - Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları
"Ne kadar az kayıtsız kaldımsa, bir o kadar özgürce inanmaya yaklaştım."
İlk önce Tanrı'nın beni aldatmasının imkansızlığını fark ediyorum.Her türlü aldatmaca ve hilekârlıkta bir çeşit olgunlaşmamışlık bulunur ve aldatabilmek, bir kurnazlık yahut güç emaresi gibi görünse de aldatmak istemek hiç kuşkusuz kötülüğün ve zayıflığın göstergesidir.Bunlar, Tanrı'da tezahür edemez.
Lakin madem Tanrı beni yarattı, öyleyse muhakkak bir şekilde kendi suretinde yaratmıştır.