Reşat Nuri Güntekin

Bende bu kadar her cümlesinin altını çizme isteği uyandıran az kitaba rastladım. Gerçekten reşat nuri nin ustalık eserlerinden. İnanılmaz karakter tahlilleri, sürekli gülümseten örneklemeler ve olay akışı hissi olmamasına rağmen akıp giden bir kitap... Tasvirleri ve örnekleri bakımından evrensel buldum. Bugün yazılmış kadar zaman ötesi ve gözümüzün önünde yaşaniyormuşçasına canlı bir anlatım var kitapta. Sindirerek okunmalı

Bu zamana kadar nasıl da geç kalmışım okumakta. Eski eserlerdeki naiflik, masumiyet, gerçeklik... şimdiki eserlerin çoğunda malesef ki karşımıza çıkmıyor. Eminim ki bir çok kadın, Feride'nin ruhundan bir parça kendi ruhunda da bulacaktır. Öyle bir lezzetle okuyacaksınız ki benim gibi tesirinden çıkamayacaksınız, bundan eminim.

"İnsan yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, hep birinin gönlümüzden kopup ayrılması bir ayrı sızı uyandırırmış." Kitap bitince anlıyorum ki sadece insanlara değil bir kitaba da o ince tellerle bağlanabiliyormuş insan.

Feride, Çalıkuşu, hocanım, Gülbeşeker... Kitap boyunca hepsiyle bir bütün oluyor, Çalıkuşu ile ağaçlara tırmanıyor, oradan oraya koşuyor, kahkaha atıyor, hocanım olup köy köy geziyor öğretmenliği doya doya yaşıyorsunuz. Beni en çok etkileyen Feride'nin köylerde, kasabalarda öğretmenlik yapmaya çalıştığı sayfalardı. Yapmaya çalıştığı diyorum çünkü gittiği yerlerde yaşadığı olaylara, güçlüklere okurken bile katlanamıyor insan. "Küçük bir mektebim olacak. Baştan başa çiçeklerle donatacağım" demişti henüz o bilmediği, tanımadığı yerlere gitmeden önce. "Çocuklarım, bir alay çocuklarım olacak" diye devam etmişti Feride. Nitekim öyle de oldu. Küçük Vehbi, Munise, lisedeki "kızları" ve daha niceleri... Munise aralarında en farklılarıydı. Feride ona sadece hocanım değil bir aba bir anne olmuştu. Belki de bir çalıkuşu olmaktan vazgeçmiş yorgun, kalbi kırık Feride'yi yeniden hayata bağladığı için Munise'yi çok sevdim.

Yaramazlığı, gevezeliği, yüzünden hiç eksik olmayan gülümsemesi, Kamran'a olan aşkı, inadı, gururu, öğrencilerine duyduğu merhamet... Belki de şuana kadar okuduğum en güzel kitap kahramanı oluyor Çalıkuşu. Kitap ile bu kadar geç buluşmanın hüznünü yaşıyorum. Bir öğretmen olarak "baştan başa çiçeklerle donatacağım küçük bir sınıfım" olunca Feride'yi  anacağım. Öğrencilerimi yerinde duramayan, kıpıp kıpır, eğlenceli bir o kadar da azimli, fedakar ve gözü pek Çalıkuşu ile tanıştırmak için şimdiden sabırsızlanıyorum.

Henüz Feride ile tanışmadıysanız bir an önce tanışmanız dileğiyle, iyi okumalar.