2003 yazında acil servisler sıcak çarpmasına maruz kalan 10 000 'in üzerinde Parisliyi kurtarmada başarısız oldu.Çoğu yaşlılar ve dışlanmış bireylerden oluşan yüzlerce cesedin getirilmesiyle morglardaki yerler hızla tükendi.
Ve hatta olayın yazın yaşanıyor olması çok fazla kişinin tatilde olması sebebi ile evde vefat eden anne ve babalarından ancak döndükten sonra haberdar oluyorlar. İnanılmaz bir koku var. Dikkate değer bulunmuyor. Yıllar önce bunu okuduğumda aklıma ilk Albert Camus' un Yabancı romanında ki ilk cümle gelmişti. "Bugün annem öldü belki de dün bilmiyorum" müthiş bir kayıtsızlık örneği fransada bu yaşananlar.
Paris metrosu 1900’de açıldığında ilk tren sadece tek bir yolcu taşımıştı. Ne kutlama şenlikleri, konuşmaları yapıldı, bandolar çalındı ne de havai fişekler patlatıldı.
İlave maksatlı;
Çok normal o dönem için. Çünkü halk yobaz ve korkuyordu. Tam olarak metronun kendisinden değil ama, yerin altına inilmesinden. Ölüleri rahatsız ettikleri düşüncesi de bunlardan biriydi. Toprağın altına yaşarken girmek fikri ürpertici gelmişti. Bu Amerikada ki ilk metro inşaatı yapılırkende böyledi.