... bir gün, başıma geleni anlarım: sevilmediğim için acı çektiğimi sanıyordum, oysa sevildiğimi sandığım için acı çekiyormuşum.
İnsan unutmuyor,
Ama içinize boş bir şey yerleşiyor.
30 Ocak 1979
Kime şu soruyu sorabilirim (yanıt almak umuduyla)? İnsanın, artık sevdiği kişi hayatta olmadan yaşayabilmesi onu sanıldığından daha az sevmiş olduğu anlamına mı gelir ( ... )?
28 Kasım 1977
Bana söylediği o sözleri anımsamanın gün gelip de artık beni ağlatmayacak olabilmesini ürkütücü bir şey diye görüyorum ...
19 Kasım 1977
[Statülerin birbirine karışması]. Aylarca annesi oldum ben onun. Sanki kızımı kaybetmişim gibi (bundan daha büyük acı olur mu? hiç düşünmemiştim doğrusu).
19 Kasım 1977
- Kadın bedenini tanımadınız siz!
- Annemin bedenini tanıdım ben, o hastayken, sonra da ölüm döşeğinde.
27 Ekim 1977
İnsan unutmuyor, Ama içinize boş bir şey yerleşiyor.
Sayfa 237
.
İnsan ne tür olarak ne de birey olarak dilden önce var değildir. İnsanın, başına gelenleri 'ifade etmek' için daha sonra detaylandırdığı dilden ayrıldığı bir durumla asla karşılaşmıyoruz: İnsanın tanımını öğreten dildir, tersi değil.
.
.
.
