Her şeyin dış görünüşüne takılıp kalan şu kafa, nasıl da sahip olduğu ümitleri yitirmiyor? Hırslı elleriyle defineler kazıp çıkarmaya çalışırken, bazen bir solucan bulduğuna bile sevinebiliyor!
Dostum geçmiş zaman artık bizim için yedi mühürlü bir kitap gibidir. Zamanların zihniyeti dediğiniz şey de gerçekte, insanların, o zamanları iyi yansıtan kendi ruhlarıdır.
Yalnızca tek bir insan türü varsa, o zaman neden hiç geçinemiyorlar? Hepsi birbirine benziyorsa, niçin özel bir çaba harcayarak birbirlerini aşağılıyorlar?