Portekiz edebiyatının önemli bir ismi Pessoa.
Ölümünden sonra birden çok takma isimle ve farklı kişiliklerle yazmış olduğu yazılarının derlemesi #huzursuzlugunkitabı. Eseri elbette çok sevdim. Evet tam bir başucu kitabı. Fakat huzur bulmadım. Okurken “ruhum hayatımdan yoruldu.” Bunun sebebi düşüncelerinin gerçekliği, tabii bana göre.
Büyük öngörüyle halâ geçerliliğini koruyan söylemler. Pek çok konu hakkında düşüncelerini, dünya görüşünü, yalnızlığının parçalarını, bocalamalarını, kendiyle çelişmesini özellikle hayatı anlama ve anlam arayışını dile getirmiştir. Zaten bir anlamaya çalışmaktan bıkılmaz. Ama anlamaya çalışmak da yoruyor. Kendini anlatırsan hayattasındır. Diğer türlü, evet kendimizi kandırıyoruz, umut varmış gibi, hayal gerçek olabilecekmiş gibi, sevmek sonsuz gibi. Baktığımızda ne görüyorsak O’yuzdur diyor, gerçek odur. Olmayanı özlemek saçma değil mi sizce de?
