Belki kötü, belki umut dolu bir gündü.. Herkes için başka bir anlam taşıyan bir gün daha bitti. Yorgun düşmüş yenik düşmüş kalplerle baş başa kaldığımız bir gece daha.. Ve her şeye rağmen direnen ruhumuz, gerçekleştirmek istediğimiz hayaller için doğsun güneş. İyi geceler 1000k ailesi..
“Söyle bana Şehsuvar, katil mi olacaksın?”
Merhaba Ester, (1. Gün, Öğleden Sonra)
Bu öğleden sonra sesini duydum odamda.
“Katil mi olacaksın?” Rüya değildi, vallahi değildi, o kadar yakından geliyordu
ki sesin, sanki yanıbaşımdaydın. Öfke, kaygı dolu hislerle azarlıyordun beni:
“Söyle bana Şehsuvar, katil mi olacaksın?”
O kadar sahiciydi ki sesin, aptalca bir beklentiye
Everest YayınlarıKitabı okudu
Evlenmeye karar verince böyle oluyor. Aniden bir hayat inşasına girişiyor insan. Oysa hayat böyle bir şey değil. Evlilik mis gibi yeni eşyalarla kurulmuyor.
...
Sabah erkenden işe gidiyor, canımız çıkana kadar çalışıyor,üstlerimiz tarafından itilip kakılıyor,işimizde olacağımız korkusunu yaşıyor,kazancımızı anında hesapsızca harcıyorduk. Kira ve kredi kartları maaşı yiyip bitiriyordu zaten. Kalanını üzerimizde kostümden farksız görünen giyisilere gömüp yorgun argın yine eve dönüyorduk. Hazır kötü yemekler yiyip, internette dizi izleyip, bazen dişlerimizi bile fırçalamadan yani ben öyle yapıyordum kimi zaman, uyuyorduk. Hayat böyle bir şey miydi? İşsiz kalmamla yıkıldık. İş bulamamamla çöktük. Dekor evi dağıtıp daha beter borca batmaktan,enkaz altında kalmaktan kurtulduk. Karım eşyalarla anne evine giderken ağlıyordu. “Hayallerim yıkıldı benim,” diyordu. O an tek hissettiğim sızlayan şişmiş yaralı ellerimdi. Eşyaları sökerken bayağı hırpalanmışlardı. Ona söylemedim,ellerimin halini değil, o eşyaların bir daha sağlıklı bir biçimde kurulayamayacığını. Dağılmışlardı. Tıpkı ilişkimiz gibi. Evliliğimiz, ruhumuz, hayatımız sandığımız şey gibi..
Ruhumuz yorgun. Ruhumuz yaralı. Ruhumuz yaşlı. Hiçbir şey dışardan göründüğü gibi değil. İçimizdeki fırtınaları görmüyor kimse. Görmüyor ama yorumluyor. Daha ne yaşadın ki, sorusuna maruz kalmayan bir tanemiz bile yok içimizde. Yaşıyoruz yaşıyoruz, içimize atıyoruz; ruhumuza vuruyor.
Şimdi depresif yağmurlar mevsimindeyiz. Mukaddes yalanlara inanmaktan yorgun ruhumuz. Bu hayatta neyi çok istediysek, geri çevrildiği içindir belki de bütün kırgınlığımız..
Ruhumuz yorgun. Ruhumuz yaralı. Ruhumuz yaşlı. Hiçbir şey dışardan göründüğü gibi değil. İçimizdeki fırtınaları görmüyor kimse. Görmüyor ama yorumluyor. Daha ne yaşadın ki, sorusuna maruz kalmayan bir tanemiz bile yok içimizde. Yaşıyoruz yaşıyoruz, içimize atıyoruz; ruhumuza vuruyor.
Nasıl da yorgun kalbimiz
Zihnimiz denizde boğulmak gibi düşüncelerin
Isıtamıyor ellerimizi güneşin ateşi
Yokluk, hiçlik kurbanı ruhumuz..
- Nthombikayise
Ruhumuz yorgun. Ruhumuz yaralı. Ruhumuz yaşlı. Hiçbir şey dışardan göründüğü gibi değil. İçimizdeki fırtınaları görmüyor kimse. Görmüyor ama yorumluyor. Daha ne yaşadın ki, sorusuna maruz kalmayan bir tanemiz bile yok içimizde. Yaşıyoruz yaşıyoruz, içimize atıyoruz; ruhumuza vuruyor.
Ruhumuz yorgun, ruhumuz yaralı, ruhumuz yaşlı...
Hiçbir şey dışarıdan göründüğü gibi değil. İçimizdeki fırtınaları görmüyor kimse. Görmüyor ama yorumluyor.
"Daha ne yaşadın ki?" Sorusuna maruz kalmayan bir tanemiz bile yok içimizde. Yaşıyoruz yaşıyoruz; içimize atıyoruz, ruhumuza vuruyor.