Ümidi olan ağlar, ümidi kesilmemiş insan ağlar.
Bizde gözyaşı rahmet; nisan yağmuru müjde ve neşe: gözlerin ağlaması da ruhun gülmesidir. Modern çağda bu kavramı da kaybettik; ağlamayı olumsuzladık, negatif kodladık; ağlamamak lazım, ağlamak zayıflıktır gibi çok berbat bir anlayış bu. Olur mu hiç! Ağlamayan gülemez ki zaten.
Gülmek ağlamanın ta kendisidir, madalyonun biri bir yüzü,biri bir yüzüdür.
| Hakiki gülenler hakiki ağlayanlardır.|