Unutursun için yana yana...
“Fakat hangimiz unutabilmiştik?”
Ahmet Hamdi Tanpınar/Saatleri Ayarlama Enstitüsü
Sayfa 295 - hep kitapKitabı okudu
En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hattâ ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.
İnsan birisini bu kadar severse nasıl darılır?" diyordu. Hiç darılabilir mi? Muhakkak yorulmuştur...''
Hayatımızın bir devrinden sonra başımıza gelen şeylere o kadar hazırlanmış oluyoruz ki, kederimizi kendi içimizde taşır gibi yaşıyoruz.
Sayfa 325 - Dergâh Yayınları
insanlar kainatın sahibi olmak üzere yaratildikları için, eşya onlara uymak tabiatındadır. Mesela, benim cocuklugumun gectigi Abdülhamit devrinde cemiyetimiz neşesizdi. Basta padisahin asık yüzünden gelen ve halka halka etrafa yayilan bu neşesizlik eşyaya da sirayet etmisti. O zamanın vapur düdüklerinin acılığını benim yaşımda olan herkes bilir.
Sayfa 15 - Hayri İrdal
Sonra, sanki bir saatte yelkovan, akrep, zemberek, pandül, mil hakikaten yokmuş ve hakikaten zaman dediğimiz şey, saat, dakika, saniye ve sâliseye ayrılmazmış gibi bu şube müdürlüklerinin adlarıyla alay ettiler.
Sayfa 13 - Hayri İrdal
Artık hiçbir şeye inanamıyordum. Fakat korkmuyordum da. Olabilecek şeylerin en kötüsü olmuştu. Artık hürdüm..
Dergâh Yayınları
Lüzumsuz hiçbir şeyin peşinde koşmadım. Hiçbir ihtirasın peşinde beyhude yere emek sarf etmedim. Hiçbir zaman sınıfımızın birincisi veya ikincisi, hatta yirmincisi olmak istemedim.
Dergâh Yayınları
En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı?”
Dergâh Yayınları
İnsan neyi anlatabilir?
İnsan insana, insanlara hangi derdini anlatabilir? Yıldızlar birbiriyle konuşabilir, insan insanla konuşamaz.
Dergâh Yayınları
Bak doktor! dedim.
Benim hiçbir şeyim yok.
Sadece talihsizim..
Dergâh Yayınları
“Fakat saadet telâkkimiz niçin hayat şartlarımıza göre olmasın?”
“dönüp dolaşıp hep aynı yere geliyoruz.”
“Mümkün mertebe kendimizi unutturmalıydık.”
“Kendimi hayata yeniden başlamış sanıyordum. Ve bu hisle dünyanın en muntazam insanı gibi yaşıyordum. İçimde müthiş bir gayret uyanmıştı. Dağlar devirmek istiyordum.
”