Bu dünya, senden olmayanlarla hoştur. Onların sana verdiği ilimlerle, kıymetlerle, gönüllerle hoştur. Sadece senin gibiler değil, senden olmayan da çok yaşasın ki, sen de yaşa. Hele bir de onun gözüyle gör şu fani dünyayı. Herkes beyaz olsa, o zaman beyazı fark edemezsin ki. Değil mi? Veyahut da siyah. Beyaz en güzel siyahta belli eder kendini. Beni ben yapan yegane şey, benden olmayandır. O yoksa, sen de yoksun. Ne anlamın kalır, ne rengin belli olur, ne de tadın…
Savrulup duruyorsun.
Önemsiz, istenmeyen.
Belki kapı arkalarında beklenmeyen.
Önemli odalara alınmayan,
Önemli paraların sahibi olmayan,
önemli makamların da şahsında
kalan, güzel yerlere sokulmayan,
kıyıda köşede bekletilen önemsiz
biri diye görüyorsun kendini.
Korkulu sınavlardan geçiyorsun,
sırada bekletiliyorsun, şefkâtsiz
görüyorsun dünyayı,
Zaman zaman. ..
Bir mucize değildir zaman.
İyileştirmez, acıyı hafifletmez, unutmanı sağlamaz.
Zaman sadece sisi dağıtır, gör diye yolu.
İnsanların gevşekliklerine, laçkalıklarına, şımarıklıklarına çok katlanamıyorum. Hayatlarında hiçbir şey yaşamamış, hiçbir zorluk çekmemiş insanlar bana, "Herkesin derdi kendine büyüktür" deyip sözde dertlerini anlattıklarında dayanamıyorum. Tamam, her dağın karı kendine ama o kadar da değil be arkadaş. Kaldır kafanı ve çevrene bir bak. Bak ki gör, asıl yalnızlık, çaresizlik neymiş...
Çok sıkıldım insanların egolarından, davranışlarından, bencil yaklaşımlarından. Herkes kendini düşünüyor, trafikte bile herkes sadece kendini umursuyor. Oradan nasıl geçerim, buradan nasıl sollarım... Kimse kimseye saygı duymuyor . Herkes birbirini kullanma, birbirinden nemalanma peşinde. Hangi ortama girerseniz girin hep çıkar ve menfaat çatışmaları var. Herkes önce "ben" diyor, "biz"i umursayan yok.
Mahallesindeki yalnız yaşayan yaşlı teyzenin bir derdine derman olmayan insanlar, evinin önündeki sokak kedisine mama koydu diye kendini aziz sanıyor . O anı yaşayıp anlamak yerine nerede olduğunu ve ne yaptığını sosyal medyada göstermeye odaklanmış insanlar .
"Aklınla gör,kalbinle işit"
Yaşamın iyileşmesi için çoğu zaman radikal değişiklikler gerekmiyor.Ama alışkanlıklarımızı bazen terk etmek, bildiğimizden başka türlü düşünmeye çalışmak, sınırlarımızı zorlamak pek çok şeyi farklılaştırıyor.Hayat sadece içine doğduğumuz geminin lombozu ya da güvertesinden, evimizin güvenlik köşesinden değil,hiç ayak basmadığımız bir toprak parçasından bakabilmek yepyeni tecrübelerini mümkün kılıyor.
Sayfa 102Kitabı okudu
...Bizimle en azından mutlu olma şansı olurdu.
Ya da ezici bir kedere düşerdi.Seni çılgınca araştırmaya iten,Magdalena'yı kara bir bulutta yakalayan,beni hala inandığımdan emin olmadığım bir Tanrının kollarında ağlamaya iten aynı kedere.
Hiçbirimizin buna bağışıklığı yoktu.Bu sadece doğal olmayan yaşamlarımızın bir yan ürünüydü.İnsanlar sonsuza kadar yaşamak için tasarlanmamıştır.Artık bunu biliyordum.
Gel gör ki hâlâ iyimserdim.Hâlâ bir peri masalında yaşadığıma,her gece bir kurt yerine bir prensle yattığıma inanmak istiyordum.
Sana inanmak istiyordum.
Sayfa 125
Hayattan Kesitler
Gün gün yaşadığımızı sanırız ancak her an ölüme bir adım daha yaklaşırız. Yaşamla kucak kucağa olduğumuzu farz ederiz ancak aslında ölümle burun buruna kalan ölümlü canlarız. Bir nefeslik ömrün gerçek özneleriyiz, soluğu kesilince ölümü tam tadan hakiki fanileriz. Ve öylesine zengin gözüken yoksullar, öylesine umutlu bakan umutsuz vakalarız.