Yalnızlık, insanı sessizce öldüren tatlı bir zehirdir . Yalnızlıktaki zevke erişen bir daha insan içine karışamaz.
Çok eski zamanlarda adaletli, zeki ve çok yakışıklı genç bir kral varmış. Ülkesindeki herkes refah içinde yaşıyor, halkı onun varlığını kendileri için bir armağan görüyormuş.
Ama bir gün bu kral su içmek bir ırmağa eğilince suda yansıyan aksini görür ve kendi suretinin güzelliğine hayran kalır. Kendine bakmaya doyamayan kralı oracıktan kimse alamamış ve kral o ırmak başında kendi güzelliğine baka baka eriyip ölmüştür.
İnsanın tenhalara çekilip sadece kendi içine yönelmesi çok tehlikeli bir durumdur. İnsan oradaki güzellikleri keşfettikçe, dünya işlerinden elini çeker. Dünya, insanın kendini tam olarak keşfetmesi gereken bir yer değil. Fantastik maceralara atılmanın bir anlamı yok, burada küçük bir ışığın olsun yeter.
Mehmet Oldubaş
Ayla'nın Kaplumbağaları
Adaletli kura çekimi
Bugün çok güzel bir ata oynadık.
Adı kıymet
Yolu onur
Sonu...
Ne çıkarsa bahtına dedik düştük yola
Geçenlerde bir kuraya katıldım. İş başvurusu 11 kişi alacaklardı. Ve tam 560 kişi başvurmuştu. Aslın da ümidim yoktu. Çünkü daha önce kaybettiğim savaşların kurumuş çiçekleri her zamanki yerin de saklı bekliyordu. Tozlu raflardaki kıymet bekleyen
Alfabesiz Kalan Kelimeler
Yılların üzerimizdeki tesirleri... Hatta ayların, günlerin, saatlerin, saniyelerin, anların...
Sık sık dalıp gidiyorum, kırmızı kahve bardağının içine, kahvenin leke yaptığı noktaların dışında bir yerlere dalıp gidiyorum. İnsanların aynaları olmak zorunda kalmak güç geliyor, baktıklarında beni görmeleri, yaşan beni görmeleri lazım. Sadece onları
"Her insan kendi masalının peşinden koşuyor .Koca bir ömrü bir hikaye kurmak için yaşıyoruz.Anlatacak bir şeylerimiz olsun,bizden geriye bir hoş sâda kalsın istiyoruz.Sevenlerin kalbine çarparak çoğalacak bir büyük hece, sadece sevginin telleriyle titreşecek bir cümle ..."
İnsan görülmeyen bir ruh parçasıydı. Kendini sağa sola vuran ve her vuruşta kendini biraz yıpratan. Ki ölmeye böyle başlanılıyor. Bir acı sarmalında sızlamaya yüz tutmuş günahların esaretinden kurtarmaya çalışırken kendini. Her seferinde bir öncekinden daha büyük günahlara batmaya başlıyor. Ki insan kendisine fısıldayan tüm çıkışlara karşı kördür. Tüm çığlığıyla çaldığı her kapının üstüne kapanışıyla sarsılırken, belki sadece ruhtan ibaret olduğunu artık kabullenecektir. Ve artık zaman hayaletlerimizi alıp sokak sokak gezme vaktidir.
Heft Reng