Insanlar sık sık yara izlerini gizlemeye çalışırlar. Sanki en ufak bir hasar, ne kadar kırılgan olduklarını gözler önüne seriyormuş gibi. Yara izlerini hatalarla, o hataları da utançla bir tutarlar. Mükemmelliyetlerine sonsuza kadar gölge düştü sanırlar.
"Dorian, Dorian," dedi, "seni tanımadan önce benim için varsa yoksa tiyatroydu. Yalnızca sahnedeyken yaşadığımı hissediyordum. Tek gerçek tiyatro sanıyordum. Bir gece Rosalind, diğer gece Portia oluyordum. Beatrice'in sevinciyle mutlu oluyor, Cordelia'nın acısıyla kederleniyordum. Oynadığım her şeye inanıyordum. Benimle