Bir Mekteptir Oruç
"Insan doyunca bütün organlar acıkır, tatminsizlik başlar;acıkınca ise bütün organlar kanaatle doyar."
Biz hatayı en başından yaptık. Ramazan gelince işe, büyük büyük 10 çeşitli sofralar kurmakla başladık;sahurdan iftara aç kaldık iftarda doyduk ama ruhlarımız bir türlü doymadı.İşte sonra da heladan çıkamaz olduk.Nefsimizi terbiye edecekken bi baktık o da ne nefis çoktan dizginleri eline almış koşuyor.Gözlerimizi haramdan koruyacaktık dedik dur sahura kadar uyanık kalayım da şu diziyi izleyeyim.Hatim grupları oluşturduk hatmettik hatimler orta da gırla ama nasibimize belki bir ayet düşmedi.Güya en başta hoş geldin Ramazan diyivermiştik sizce de Ramazan hoş geldi mi ? Demem o ki biz işin mana boyutundan çok madde boyutuna odaklanmışız. Ama değilmiydi ki oruç bizi yaratılış ayarımıza döndürecekti.
Iste bu kitap da hakikaten orucun bizi nasıl eğittiği,nefsi nasıl terbiye ettiği ,yaratılış ayarlarımıza geri döndürdüğü rehber niteliğinde bize adeta orucun gerçekten bir mektep olduğunu hatırlatan bir kitap oldu .Beklentimin üstünde bir kitaptı.Elhamdulillah istifade ettim.Lezzet aldım.
Son olarak orucun bizi eğitmesine izin verelim ona teslim olalım. Ramazan sonunda o mektepten muttaki bir şekilde mezun olalım. Olalım ki oruç bizi masivadan maveraya taşısın.
Vesselam ♡
İhsan Şenocak
Sezai Karakoç'un çeşitli zamanlarda yazmış olduğu, oruç ve ramazana dair yazılarının derlendiği bir kitap Samanyolunda Ziyafet.
Bunu bildiğimden ötürü kitabı çok daha önceden almama rağmen bilerek ramazan ayında okumak istediğim için beklettim ve bu ay okudum, bitirdim. İyi ki de öyle yapmışım. Gerçekten çok güzel düşünceler, hisler içinde bir okuma yapmış oldum. Ramazana, oruca, sahura, iftara, Kur'an'a, teravih namazına, Kadir Gecesine, bayrama dair farklı bakış açıları edindim, tefekkür ettim.
Ben de önümüzdeki, gelecek ramazanlar adına tekrar ve tekrar okumayı hedefledim. Sizlere de fikir olması açısından paylaşmak istedim.
Orucun dört mevsimi ve 24 saati vardır. Ramazan, bahara gelir; açlıkla eşyanın ruhuna ve ötesine varlığının sebebine çevrilmiş olan insan leylâk kokuları, portakal çiçeklerinin buğusu ve gül, lale, ağaç ve yabani bitki çiçeklerinin rengiyle mest, bir nevi mutlakın şiiri, bir gerçeklik lirizmi içinde yaşar. İlkbaharda renk, su sesi, kuş uçuşu ve gül kokusuyla, tabiat, içine girdiği değişimde oruçlunun içini saf duygularla, zengin figürlerle donatır. Oruçlunun, topraktan kopmasına engel olur. İlkin onu iç yolculuğundan alıkoymak ister; fakat, o, bu igvaya aldanmazsa, bu sefer, onun arkasına takılır gibi bir orkestra zenginliğiyle idrâkine yardımcı olur. Bahar, oruçlu için, menekşeden vişneye kadar mor rengi, bayıltıcı kokusu ve mayhoş tadıyla, toprakla gök arasında, yeni bir sentez sebebidir.
Samanyolunda Ziyafet 
Sezai Karakoç
