Toparlanıp ayağa kalkmak için elinden geleni yapıyordu. Çalışıyordu, çabalıyordu, insanlarla konuşuyordu, akşamları yorgun bir şekilde erken yatıyordu. Günlük rutinlerdi işte. Ama ne yaparsa yapsın içinde bir huzursuzluk vardı. Hala kendini yarım hissediyordu. Çünkü içten içe biliyordu ki istediği hayatı değil, mecbur olduğu hayatı yaşıyordu...
Dilsiz Şair