Dünya denen bu tamtakır taş yığınını kaba bir iskeletle dolaşmaktan usanan şair başlangıçta,
Ne yapsın abidin sensiz bu viran vahşetabadı?
diye haykırırken, yolculuğunun sonunda sonsuzluğu gözlerinden esirgeyen perdeyi kaldırıp da Allah'ına kavuştuğu zaman sevincinden, alemleri dolduran şükran secdesine kapanıp şöyle sesleniyor:
Bırak hilkatle olsun varlığım yekpare bir secde.