“Çekinme! Kimseler işitmez. Korkma! Bu ağaçların, çiçeklerin ağzı sıkıdır. İnsan değil ki hıyanet etsinler…”
“Zavallı hafıza! Günden güne yok olmaya doğru gittiğini hissettiğimiz, vücut denilen şu toprak yığınının üzerinde durmadan ölümsüzlüğe çalışır durur.”
Ağlamak, vücudumuzda kalan son kuvvetin feryadıdır.
"Güzel bir bakış, tatlı bir tebessüm en büyük soyluluk düşkünlerinin bile düşüncelerini değiştirecek güce sahip değil midir?"
"Hayallerimizin derinlikleri içinde kaybolup gittiğimiz anda hiçbir kelimenin tarif edemeyeceği ve ruhumuza karşı, şimşek gibi birden belirip kaybolan bir tebessüm ölümsüzlüğe layık değil mi?"
