Birazdan takılacaksın satırlarıma. “Bana mı?” diyeceksin. Evet sana ey dost! Sana söyleyeceklerim var. Kelimeler, karınca yuvası gibi kaynıyor zihnimde. İçlerinden biri kâğıda düşüyor, yedi harfli: Dostluk.
Aslında takip edilmek değil, birisinin benden bir beklentisi olması, onu düşünmemi beklemesi beni rahatsız ediyordu. Zaten hep böyle olmuyor muydu ki; ben ne kadar kurtulmaya çalışsam da, ne kadar aradığım huzuru yalnızlıkta bulduğumu anlatsam da birileri mutlaka benden bir şeyler bekliyor, bir şeyler istiyor ya da istemeye yelteniyordu. Durdum ve bir kez daha konuşmaya karar verdim.
"N'olur anla beni. Benim kendime hayrım yok kaldı ki sana nasıl olsun?" dedim.
"Patron!" diye bağırdı. "Sana çok söyleyeceklerim var! Senin kadar kimseyi sevmedim! Sana çok söyleyeceklerim var ama, dilim beceremiyor! Öyleyse, ben de onları oynayacağım! Kenarda dur da basmayım! Vira! Hop! Hop!"
Ne işin var senin benim kalbimde¿
Gözlerime perde diye, nasıl sen çekilirsin¿
Rüzgarla nasıl anlaştın¿ Kokun her esen yelde..
Almıyor aklım hiçbir şeyi, o kadar sen dolmuş ki..
Yollar, hep sana çıkıyor olamaz dimi¿
Dur dur, dur bi geç karşıma konuşalım,
Dinle söyleyeceklerim var..
Vardı yani; nerde, nereye gitti bunca kelime?
Ben kalmadım mı ben de; iyide sen, sen vardın hani¿
Nerdesin..
Birazdan takılacaksın satırlarıma. “Bana mı?” diyeceksin. Evet sana ey dost! Sana söyleyeceklerim var. Kelimeler, karınca yuvası gibi kaynıyor zihnimde. İçlerinden biri kâğıda düşüyor, yedi harfli: Dostluk.