Cemre Yıldırım
@sato22
Ölüm, bir meydan okuyuştu. Ölüm, iletişim kurma çabasıydı, ölüm bir kucaklaşmaydı.
null
null
Istanbul
Istanbul
697 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
dünyada o kadar mutsuz oldum ki, kalbim hemen hemen her umuda kapalı!
insan yalnız mezarda sükûna kavuşabilir; yeryüzünde ise kendi benzerlerinin kötülüğü, tutkularının dağınıklığı, daha önemlisi, kaderin uğursuzluğu dolayısıyla fırsat bulamaz buna.
İnsanlığın avutucusu, evrenin koruyucusu, bütün duygulu varlıkların ruhu, tatlı aşk....
Okur Takip Önerileri
Hiç değilse tek bir damla gözyaşı görmek isterdim ben de onun gözlerinde.
Senin yaşında, inceliğin ve duygunun iki görkemli ilâh olduğunu, zevkin o ilâhların önünde hep kurban edildiğini çok iyi bilirim. Ama bende öyle değil, böyle hayaletlerle aldanma dönemini aştım, artık onları o kadar umursamıyorum; gerçek hazlar, seni oyalayan o budalalıkları pek önemsemez
Bozulmuş yaratıklar belki katkısız bir ruhun mutlu görünüşünü taklit edebilirler, mutluymuş gibi görünmeyi becerebilirler, ama gerçekten mutluluğu yaşamaları pek enderdir.
İnsanların yarattığı âdetler de ahmak bir çelişki görüyorum ben.
karşısındaki insanların ruhları ruh değil, demir; bunlar insan değil hayvan; İnsanî görünümlerinin altında bir yırtıcı hayvan niteliğini gizliyorlar.
İnsanlar hür olduklarını zannederek aldanıyorlar
İnsanlar hür olduklarını zannederek aldanıyorlar: Bu sanı yalnız hareketlerinin (aksiyonlarının) şuuruna sahip olmaları ve onları gerektiren (belirleten) nedenleri bilmemelerinden ileri geliyor. O halde hürlükleri nin fikri ancak aksiyonlarının hiçbir nedenini bilmemeleri üzerine da yanmaktadır. Zira insani etkilerin (aksiyonların) iradeye bağlı olduğunu söyledikleri zaman, bu sözleri, karşılığında hiçbir fikir bulunmayan kelimelerden ibarettir. Çünkü onlar iradenin ne olduğunu ve Bedeni nasıl harekete getirdiğini bilmiyorlar; daha çok iddiası olanlar ve Ruha duracak ve oturacak bir yer kuranlar kendileriyle alay ettiriyorlar ve nefrete sebep oluyorlar.
Gerçekten, insan Ruhu kendi kendisini ancak Bedenin duygulanışlarının fikirlerini kavraması bakımından bilir. Halbuki insan Ruhu kendi Bedenini ancak duygulanışların fikirleri ile kavrar, ya da yalnız onlarla dış cisimleri (de) kavrar;
öyleyse insan Ruhu fikirlerine sahip olması bakımından ne kendisi için ne kendi Bedeni için, ne de dış cisimler için asla upuygun bir bilgiye sahip değildir. Fakat yalnız bulanık ve eksik bir bilgisi vardır.
Eğer insan bedeni iki veya daha çok cisimden aynı zamanda duygulanmış bulunsa, ruh bu cisimlerden birini her ne zaman hayal edecek olsa, başkalarını da aynı zamanda tekrar hatırlayacaktır.
Herkes kabul etmelidir ki, hiçbir şey Tanrısız var olamaz ve tasarlanamaz. Zira herkes kabul eder ki, Tanrı gerek özleri gerek varlığı bakımından her şeyin biricik nedenidir. Yani Tanrı, yalnız dendiği gibi, oluşuna göre (fieri) şeylerin nedeni değildir, aynı zamanda varlığına göre de (esse) şeylerin nedenidir.
Bilgisizliği yıkmak budalaca hayreti yıkmaktır.
kendiliğinden bilindiği gibi, zihinde objektif olarak bulunan şey zorunlu olarak tabiatta verilmiş olmalıdır