Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Eserin yalnızca bir kültüre ya da millete hitap ettiğini söylemek mümkün değil. Yazarı ve eserlerini evrensel yapan da bu güzel düşünceleri. Meselenin sınırlarını dikkatlice çizip içini de derin bilgelik cümleleriyle dolduran bir dahi. OKumak, yazmak ve yaşamak üzerine eleştiri ve tavsiyelerden oluşan kitabı okumadan önce seçkinlik ve sıradanlık kitabının okunmasını tavsiye ederim. bu şekilde nasıl bir sancı içinde kaleme alındığını, verdiği mesajları çok daha iyi anlayacaksınız.
“Akıl aslında efendisi, yani irade tarafından zahmetli bir işe koşulan ve sabahtan akşama kadar meşgul edilen, sürekli emre amade tutulan bir ırgat, bir ücretli işçiden başka bir şey değildir.”(s.9)
Arthur Schopenhauer, Seçkinlik ve Sıradanlık Üzerine
Kendimi çok amatör bir felsefe okuyucusu olarak görüyorum.
Daha önce bir iki Schopenhauer kitabı okumuştum okurken çok eğlendiriyor.
Kendisinin de söylediği gibi tam bir çılgın.
Uzun süre önce bir yerlerde alakasız bir aforizmasını okumuştum, aradım durdum ancak bulamadım, sanırım
" Lütfen Kapıyı çarpmadan çıkın" gibi fazla anlam ifade etmeyen bir şeydi.
Bu kitapta , " Kırbaç şaklamalarından " nefret ettiğini okuyunca bu adamın gürültüye karşı fobisi olduğuna kanaat getirdim.
Kitap çok güzel , sıradan insan ile dahi insanın karşılaştırılmasını yapıyor, gerçi "dahi" sözcüğü burada çok iddialı kaçıyor sanırım farklı bir sözcük kullanılsa daha iyi olurmuş. ( Derin insan gibi.. )
Siz hiç hayvanların yatarak etrafı seyretmesi ile pencere kenarında etrafı seyreden insanların davranışlarının aynı sebepten kaynaklandığını düşünmüş müydünüz?
Ben düşünmemiştim .. Netice olarak benim gibi amatör bir felsefe okuyucusu için biraz ağır bir roman ancak yine de çok hoşuma gitti ..
Sokrates kabiliyetlerini sınaması için kendisine takdim edilen gence "Konuş ki seni görebileyim" dediği zaman ("görmek"le sadece "işitme"nin kastedilmediği doğru olarak kabul edilirse), ancak konuşurken bir insanın çehresinin ve özellikle gözlerinin canlandığı ve zihinsel melekelerinin ve kabiliyetlerinin iz ya da işaretlerini
çehresinde bıraktığı doğru olduğu kadarıyla haklıydı: O
zaman onun zekâsının derecesini ve kapasitesini şimdilik kestirecek bir konumdayızdır, ki bu durumda Sokrates'in hedefi kesinlikle buydu.
"Gerçekten de insanların çoğu, her ne kadar bunun açıkça farkında olmasalar da, kalplerinin en derininde düşünceye hayatlarında mümkün olduğunca az yer vererek idare etme kararındadırlar ve bu onların davranışlarına yön veren en önemli düsturdur, çünkü onlar için düşünme en zahmetli yüktür."
Böyle başlamış kitaba Schopenhauer. Yine sanki yanıbaşımda yaşıyormuş, benle beraber dünyayı gözlemliyormuş da öyle yazıyormuş hissine kapıldım. Yüzyıllar öncesinden gelen bu sarışın hayaletin bu kadar doğru idrakinin olması şaşılacak şey.
"Sıradan insanın bilinci elbette aynı türden değildir, ama yine de ona yakın bir mahiyete sahiptir, çünkü onun eşyayı ve dünyayı kavrayışı da esas itibariyle özneldir ve baskın biçimde içkin kalır, O dünyadaki şeyler kavrar, fakat dünyayı değil; kendi eylemlerini ve ıstıraplarını kavrar, fakat kendisini değil."
O kadar katıldığım bir kitap oldu ki, etkisi uzun üredir düşündürüyor beni. Nihayet, dışarıdaki gürültüden konsantrasyonum bozulunca sıkılıp yazmaya karar verdim. Schopenhauer'ın insanları acıması Nietzsche'ninki gibi değildir, Schopenhauer insanlardan nefret etmez, sadece büyük ölçüde tiksinir. Onları bu halleriyle kabul ettiğinden artık fazla sorgulamaz, kitaplarını yazar ve gözlemlemeye devam eder. Onu da ancak onun seviyesindekiler idrak edebilir; tıpkı kendisinin belirttiği gibi. Zaman zaman yine alıntılar yapacağım.
Seçkinlik
Ne var ki insan yeteneğinin her zaman bir sınırı vardır ve belirgin biçimde zayıf bir yanı olmaksızın hiç kimsenin büyük bir dehaya sahip olduğu görülmüş değildir.