Her nerede bir defne tacı görseniz bilin ki Bahtiyarlıktan çok kederin bir işaretidir bu.
Bir filozofun düşüncelerini incelemek yerine hayat hikâyesini okuyarak onu anlamaya çalışanlar, bir resmin kendisini gözardı edip çerçevesinin biçim ve uslubuna dikkat kesilenlere, ahşabın iyi oyulup oyulmaşını, yaldızının kaça mal olduğunu tartışanlara benzer.
İnsanların çoğu akıllarını başka bir şekilde kullanma imkanına sahip değildir, çünkü onlar için akıl iradenin bir aygıtından ibarettir ve yalnız onun hizmetinde kullanılır. Onları neredeyse hayvanlar kadar ciddi derecede küt ve bön, sıkıcı ve usandırıcı yapan, herhangi bir nesnel mesele etrafında fikir alışverişinde bulunmaya tümüyle kabiliyetsiz hale getiren budur.
"Her kim bir yetenekle, bir yetenek için doğmuşsa en iyi hayatı onun içinde bulur" der Goethe.
...sıradan insanların düşünüceleri derhal benzer istikameti tutar ve benzer hatlar üzerinde ilerler ve bu hakikate dayanmadığı halde yargılarının sürekli olarak birbiriyle nasıl olup da bağdaştığını açıklar. Tarih boyunca insanlar arasında belli birtakım temel görüşlerin benimsenmesi, her zaman tekrarlanıp yeniden yeniden öne sürülmesi bu ölçüde mümkün olur, halbuki bütün zamanların büyük kafaları bunlara açıktan veya gizli olarak muhaliftirler.
Aptallık, insan soyunun anası ve ebesidir.