Refik Halid Karay’ın Memleket Hikayeleri kitabının “Şeftali Bahçeleri” adlı hikayesindeki Agâh Bey karakteri bana mesleğe yeni başlayan genç-idealist memurları hatırlattı hikayenin sonu ise hepimizin malumu..
Refik Halid Karay, Memleket Hikayeleri, s. (40-51)
“Bir kuş öter ,dalından bir meyve düşer dalgınlığımdan uyanırdım.
Boğazım kurumuş ,içimde bir hasret.
Uyanırdım ,içimde şeftali bahçeleri.”
Sayfa 15 - DergahKitabı okudu
Bir kuş öter,dalından bir meyve düşer dalgınlığımdan uyanırdım.
Boğazım kurumuş, içimde bir hasret.
Uyanırdım karşımda şeftali bahçeleri.
O ballı ballı, yarma şeftaliler.
Efendi şeftaliyi soyacaksın; üçünü beşini yanına koyacaksın.
Sayfa 15Kitabı okudu
Şeftali Bahçeleri
daha uzaklardan, Boğaziçi'nin durgun gecelerinde suları döven bir uskur sesi sesi gibi davulun gümbürtüsü vakit vakit duyuluyordu.
Sayfa 45 - İnkılâp KitabeviKitabı okudu
Şeftali Bahçeleri
Irmağa giden yol, kasabadan kurtulunca, göz alabildiğine uzanan sayısız şeftali bahçeleri arasından geçerdi. Haziran içinde bile taşkın dere ayaklarının çamurlu, ıslak tuttuğu bu bölgeli yerlerde otlar bütün bir yaz mevsimi yeniden yeniye sürer, kızgın güneş, ağaçların tepelerinde meyveleri pişirirken, rutubetli toprakta birbiri arkasına yoncalar yoncalar fışkırır, çayırlar kabarırdı. Suların serinliği, taze ot kokusu, gölgelik ve bereket içinde bahar bu bahçelerde ta kışa kadar uzanıp giderdi.
Sayfa 38 - İnkılâp KitabeviKitabı okudu
Şeftali Bahçeleri
Burası Anadolu'nun Sadabat'ı idi. Tıpkı Sadabat gibi burada da mütemadiyen sazlar çalınıp çengiler oynar; gazeller okunup şiirler yazılırdı.
Sayfa 85 - İnkılap| 100. Yıl Özel BaskıKitabı okudu
Bursa
Uludağ'ın eteklerine yaslanmış yaşlı fakat güzel şehir o zaman bile tevazuya bürünmüş haliyle tarihî kimliğini ve büyüleyici yeşilliğini nerede ise tamamen koruyordu (belki bana öyle gelmişti). Uzaktan, şehri görmeye başladığımız tepeden itibaren çok etkileyici bir manzaraya sahipti. Yakınlaştıkça kendini ve sırlarını açıyor gibiydi. Şehrin eteklerindeki kilometrelerce uzanan o münbit araziler, şeftali bahçeleri henüz plansız zalim sanayinin, hiçbir ölçü tanımayan ve halen devam eden ruhsuz yapılaşmanın, âdeta memleket düşmanı siyasetle bulaşmış belediyeciliğin ve fikir ve estetik yoksunu bürokrasinin tamamen kurbanı olmamıştı.
Sayfa 178 - İsmail Kara, Tanpınar'ın eline su döker..Kitabı okudu
Şeftali Bahçeleri
Zevk, safa bu adamları bir deniz gibi, gırtlaklarına kadar sarmıştı, içinde müsterih, sakin bir balık hayatı geçiriyorlar, dün ile meşgul olmuyorlardı.
Sayfa 42 - İnkılâp KitabeviKitabı okudu
