"Bir adam geliyordu kapalı gözlerinin önüne. Her göz kırpışında. Yalnız bir adam. Romandaki bütün adlar tek bir adama aitmiş gibi geliyordu Derda'ya. Turgut'lar, Selim'ler, herkes tek bir adammış gibi. İyilikten inşa edilmiş bir adam. Belki de cam kırıklarından. Belki de havadan inşa edilmiş. Sonra karanlık bir taşla çarpışıyordu. Binbir parçaya bölünüyordu adam. Belki de buharlaşıyordu. Her ne yaşadıysa, karanlık bir taş olmuş ve adamı kum gibi ezmişti. Ya da buz gibi eritmiş, geriye de kitap kalmıştı. Kitap, Derda'nın anlamadığı her şeydi. Geriye kalanları iyi bilirdi. İnsanlardan geriye kalanlara mezar taşı denirdi. Göğsünün üstünde inip kalkan kitabın bir mezar taşı olduğuna inandı ve kıpırdamaktan vazgeçip gözlerini kapadı."
Sayfa 243 - Doğan KitapKitabı okudu
Arif Nihat Asya
Ağlasın taşlara kapanıp tarih
Selim'ler gelir de Yavuz'lar gelmez.
.....
Ağlasın taşlara kapanıp tarih
Selim'ler gelir de Yavuz'lar gelmez
Kağanlar hakanlar başbuğlar doğar
Oğuzlar Gaziler Fatihler gelmez
Arif nihat asya
Sayfa 19Kitabı okudu
Ağlasın taşlara kapanıp tarih,
Selim ler gelir de yavuz lar gelmez
Arif Nihat Asya