Bence, Batı Batı dedikleri, düşünce namusuyla başlar, onunla biter. Düşünce namusunun bitmediği, gelişmediği yerde, hiçbir iyilik bitmez, gelişemez.
Bu dünya böyle olmasa, böyle kara, böyle karanlık olmasa, ben sevinçten taşar coşardım. Yaradılışım karanlıktan çok aydınlığa, acıdan çok sevince… Ne çare, ne çare ki sevinmek gelmiyor elimden.
120 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
3 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
Mutluluk zayıflığa dönüşüyor, çünkü kedere karşı savunmasız bırakıyor bizi.
Keder aşkın kutsanmasıdır, gerçek kederi hissedenler sevebildikleri için şanslıdırlar.
Gerçekler korkunç değildir; sadece ilginç yanları vardır.
Örümcek ağına takılmış bir sinek gibiyim, çaresizim hem de çok.
Ama aşk, bir cenin gibi bedenin karanlıklarında acıyla dönüp durmaktan kurtulduğu, nefes ve dudak aracılığıyla kendini zikir ve itiraf edebildiği zaman gerçek aşktı. Bu duygu çok ısrarcı olursa, bir an gelir ilmek ilmek dokunmuş tırtıl yuvasını deler, yükseklerden en derinlere doğru yuvarlanır ve ürkmüş yüreğe var gücüyle çarpardı.
