Lucienin kamı göğsüne yaslanmış, bacakları kollarının lam altından geçerek sırtına dolanmıştı. Ve ikisinin arasında
kalçaları sıcak vajinasını karın kaslarına dayıyor, orgazm olmak için yanıp tutuşuyordu. Vücudunu öperek yukarı doğru çıkıyor, kadınının kontrolsüz seslerini dinliyordu. Kalbinin üzerine son bir öpücük kondurarak başını kaldırdı ve
Sayfa 93
Yalnızlık...
Yalnızlık temel gerçekliktir; toplum tesadüfidir. Ve insan yalnız başına yaşamayı başarmadığı sürece, yalnızlığı bütün derinliği içinde tanımadığı sürece, kendini bilemez. Toplumda olan biten her şey yalnızca dışsaldır: Sen değilsin, yalnızca başkaları ile ilişkin. Sen bilinmedik kalırsın. Sen dışarıdan anlaşılamazsın. Ama biz başkaları ile yaşarız. Bu yüzden, kendini bilmek tamamen unutulmuştur. Kendin hakkında bir şeyler bilirsin, ama dolaylı olarak... Sana başkaları tarafından söylenir. Sana seni başkalarının söylemesi tuhaftır, saçmadır. Ne kimlik taşırsan taşı, bu sana başkaları tarafından verilir; gerçek değildir, yalnızca etikettir. Sana bir isim verilmiştir. O isim bir etiket olarak verilmiştir, çünkü toplumun isimsiz biri ile ilişki kurması zor olacaktır. Yalnızca isim verilmez, kendinin sandığın imge de toplum tarafından verilir: İyi olduğun, kötü olduğun, güzel olduğun, zeki olduğun, ahlaklı olduğun, bir aziz olduğun ya da her neyse. İmge, biçim de toplum tarafından verilir ve sen ne olduğunu bilmezsin. Ne ismin herhangi bir şeyi açıklar, ne de toplumun sana verdiği biçim. Kendin için bilinmedik olarak kalırsın.
Fasıl:
Endülüs ülkesinde "Merşanetu'z Zeytun"da salih bir arkadaşımız vardı. Kur'an
öğretirdi. Büyük bir fakih, hafız, erdemli bir kişi olup yoksullara hizmet ederdi. Abdülmecid
b. Seleme adlı bu zat -Allah onu muvaffak etsin- bana şunu anlattı: "Bir gece namaz
kıldığım köşemde Kur'an okuyordum. Kur'an'dan
Annie
Christine hızla banyoya giderken, "Tek isteği seninle sevişmek," diye bağırdım. Ne cevap verdiğini duyamadım ama kıskançlıkla ilgili bir şeydi sanırım. "Sadece seks," diye bağırdım. Banyo kapısının ardından sesimi duyacağını biliyordum. Sesim Christine'den çok daha yüksek çıkıyordu. Aslına bakılırsa bazen sağır olmam,
İbni Tahir nehri aştı. Karşıya geçince de kaleden ayrılırken elbiselerini sakladığı yeri kolayca buldu. Hemen üzerini değiştirip vadiye doğru yöneldi. Kendisine eşlik eden birliktekiler gözden kayboluncaya dek arkasından baktılar. Sonra da komutanları Rey’e dönme talimatı verdi. Vadi girişinde bulunan kuledeki muhafız onu tanıyıp geçmesine müsaade
