Atatürk, dedikodulardan nefret eder, dedikodu yapanı da hiç sevmezdi. Atatürk'ün bu huyunu çok iyi bilen Recep Zühtü'nün hangi amaçla bu olay üzerinde bu derece ısrarla durduğuna bir türlü akıl erdiremiyordum.
Atatürk, konuşmanın bittiğini anlayınca sertçe şu sözleri söyledi:
-'Bana bak Recep Bey. Deminden beri sözünü ettiğiniz o gazetecinin bana kafasıyla kalemi lazım. Geri kalanı kendisine aittir. Ne seni ilgilendirir, ne beni. Anladın mı?'