Havva kolunu başının altından çekti, yarı doğruldu. Parmağının ucunu Adem’in sol göğsünün altında, kalbinin üzerinde gezdirdi. Yok, dedi, ben senin eğe kemiğinim. Bak tam şuranda benimle dolar bir boşluk. Ben olmazsam sende bir yokluk ki ne yokluk.
Adem üsteledi, biz, dedi, seninle aynı özden yaratılmadık mı?
Israr etti Havva. Yok, dedi bir kez daha. Aynı özden yaratılmış olsak da, uzak tutma beni kendinden. Senden başka bir ülkeden gelmiş olamam, farklı bir topraktan yaratılmış olamam. Ben senin eğe kemiğinim, öyle değilsem de öyleyim. Seninim ben, sendenim. Farklı bir yurda sürgün etme. Böyle kabul et beni.
- "Eğer bu dünyadaki en büyük amacın bilmekse, daha öğreneceğin çok şey var" dedi, "Belki de bunları benden öğreneceksin. Çünkü bazıları bilgiyi medresede, bazıları ise viranelerde ararken, ben onu başka bir yerde arıyorum. Peki sen nerede arıyorsun?".
Bünyamin kararlı bir sesle cevap verdi: - "Dünyada".
ESKİ DENİZLERDEN KİM KALDI
yani sen de denizsen be Marmara
iki boğazın var diye göl demiyorlarsa sana
canına okurum ben böyle işin
haberin var mı ben altı boğaza birden bakarım
benden sorulur Elif'imin
benden sorulur dört şeytanımın karın tokluğu
Senin İstanbul'un okula gider mi, kağıt kalem ister mi
Çanakkale'nin çocuk felci, yatak yorgan yatması var mıdır
adalarından birinin bile ah Marmara kara mıdır bahtı
*
yani sen de denizsen Marmara
otur hesapla bak, üç kere daha denizim senden
ama bana deniz diyen yok o başka dava
Sarıyer'in oralara mavi bir nokta koyan yok
atlaslara falan da yazılmaz tüh ki adım
ne dersen de dünya tersine dönüyor Marmara
seni boğazlar besliyor iki ucundan
ben de altı boğazı ay ortası biten maaşla
*
kızıp köpürme ama
hiç deniz görmesek yutardık belki Marmara
Sayfa 11Kitabı okudu
- Ne Olursan Ol -
Ne olursan ol
Önce insan ol
Kıymet bil
Sevgini göster
İçtenlikle gülümse
Bakışın ömür katsın
Dokunuşun seni yansıtsın
Son sayfa
ömür göz,
kurfal'da gizli bahçedeyim, evet saklanıyorum.
bir yandan acının kırbacıyla, arslan gibi
kükreyen yaramı terbiye ediyor,
diğer yandan uyanmış bahçenin tenhalığını dinliyorum.
ne kadar telaşsız bir bahçe, tasasız sallanıyor dallar.
kuş seslerinin fonunda.
yaban otları vizesiz büyüyorlar birbirlerinin hayatında.
bir küçük derecik yosun
Sayfa 38Kitabı okudu
Hepimizde Olan Hastalık
SİNEKLER OLMASA
On yaşındayken şöyle diyordu:
— Ah bir çantam olsa... Ah, benim de öbür çocuklar gibi kitaplarım, oyuncaklarım olsa!.. Benim de romanlarım olsa... Bak görsünler o zaman, nasıl çalışırım. Hiçbi şeyim yok. Böyle nasıl çalışayım ben?..
***
Onüç yaşına gelince, öbür çocuklar gibi kitapları, defterleri, çantası, oyuncakları oldu. Ama
Sayfa 52Kitabı okudu
