Yanımda kal.
“Sana yazacağım.” demişti: “Birgün Frankfurt’tan, birgün Minnesota’dan. Dolaşırken ülke ülke, diyar diyar, sana kartpostallar atacağım sürekli.”
“Olur.” demiştim, “Yazarsın. Güzel olur.”
Gitmişti.
Sürekli ev değiştirdiğimi, gönderse bile bir başkasının eline geçeceğini ikimizin de çok iyi bilmemize rağmen, o anda bunu düşünemeyecek kadar
Ruh halim ejderhaya kafa tutan bir atmaca !..
⬇️
ßizle hayat arasındaki senkron kaymasının, hani temsilde söylendiği gibi, kel kaldıktan sonra tarak veren hayatın karşısında dik durabilmek için gerekli özgüveni bulamadığımız zamanları çok güzel ifade eden söz.
O zaman nefesin nefesime senkron,
Çıplak ayaklarımız toprakta,
Denizin dalgasına serenat yazarız yine.
Benim de yeni yaralarım var biliyor musun?
Kabuk bağlayan, izi kalan, ta derinlerde acıyan.
Alıştım diyemem bu yaralara ama öğrendim yaşamayı;
Kış da olsa, küf de tutsa, bahar kokusu almayı,
Bütün yaralara ve en acılara rağmen yaşamayı.
Sayfa 38
O zaman nefesin nefesime senkron,
çıplak ayaklarımız toprakta,
denizin dalgalarına serenat yazarız yine.
O zaman nefesin nefesime senkron,
Çıplak ayaklarımız toprakta,
Denizin dalgalarına serenat yazarız yine.
Ve eminim, sen beni hatırlamayacaksın, seni ne kadar sevdiğimden bihaber ‘sevilmedim’ diye ağlayacaksın. Olsun, kulağımda hala nefesinin sesi, ben kalbimi o ritme senkron etmeye çalışıyorum.