serap
@serapkacmaz
Mimarlik
10 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
208 syf.
·
Puan vermedi
·
27 günde okudu
Okur Takip Önerileri
... tuhaf birer yaratıktı insanlar;tekrarın tekrarlananın örtüsü olduğunu anlayamadan, aynı el sallayışların, aynı gülüşlerin, aynı yürüyüşlerin ya da aynı oturuşların içinden geçe geçe damaklarına bulaşan uzak bir serüven tadıyla dönüp dolaşıp aynı noktada yaşıyorlardı.
Belki de ikiyüzlü bir pencereydi benim gördüğüm; ondan geçen bakışın hangi taraftan geldiği hem görenin hem de görülenin yaşadığı duygulara bağlıydı.Üstelik ona ille içeriden ya da dışarıdan bakılacak diye keskin bir kural da yoktu, göz yetiyorsa aynı anda iki taraftan da bakılabilirdi.Hiç kuşkusuz bir pencereden eğilip bakan kendisini görürdü düş kadar yakın bir uzaklıktan...Ola ki şaşırırdı önce; bir yanıyla, yüz yüze geldiği insanın kendisi olduğuna inanmak istemezdi.
Peki, ya pencerenin karşı tarafındaki; o inanır mıydı aslında kendisinin öteki olduğuna!