Serengeti Dağlarında Gezen Bir Ceylan
@serengetilicey
Yüksek Lisans
EDİRNE
14 Ağustos
115 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Drogo, insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde diğerlerinin, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.
Belki bizler çok şey talep ediyoruz. Gerçekte herkes layığını bulur.
Ne acıklı bir hata, diye düşündü Drogo, belki de her şey için aynı durum geçerlidir, çevremizde bizim gibi yaratıklar olduğunu düşünürüz halbuki olan, sadece, don, ve yabancı bir dil konuşan taşlardır; bir dosta selam vermek üzereyizdir, ama kolumuz hareketsiz yana düşer, gülümsememiz yarıda kalır
çünkü tamamen yalnız olduğumuzu görürüz.
Okur Takip Önerileri
Kargalar yuva yapar, kırlangıçlar gider.
“Muhakkak farklı bir şeyler olagelmeli, öyle bir şey ki insan: Artık sonuna gelmiş olsam bile beklemeye değmiş diyebilmeli” .
Annesi, dönüşünde Drogo’nun kendisini yeniden o dünyada hissedebilmesi ve orada, uzun yokluğuna rağmen yeniden bir çocuk olarak kalabilmesi için, odasını öylece saklayacaktı; yaa... demek ki annesi, bir daha hiç geri gelmemek üzere yitip gitmiş bir mutluluğu olduğu gibi koruyabileceğine, zamanın akışını durdurabileceğine, oğlu geri geldiğinde kapı ve camları açmakla her şeyin eskisi gibi olabileceğine inanıyordu..
Fazilet hakikaten cansız, ölü bir şey mi?
Fakat rahatlığın dışarı hayatta değil, kafatasımızın içinde olduğunu bilseydi, tevekkül ederdi.
İnsanın en büyük felaketlere bile hazırlandığı, "Ne olursa olsun, usandım, boğuluyorum." dediği, ölüme kadar her şeyi kabul ettiği zamanlar vardır, ben o haldeyim.
Yeniden, iyice yaşamak, saadetini aramak, mücadele etmek isteği ve kuvvetiyle doğruldu.
Tıpkı sessizliği dinleyen Eflatun gibi, kahin de sustu. Belki de susmak, gerçeği anlatmanın tek yoluydu.
Fakat hayatta, şatafatlı, görkemli ve debdebeli olan ne varsa, bedellerinin hiç de hafif olmayacağını biliyordu.
Ve sessizliği sessizce dinleyenlerden oldu.
Sevilmemek, ölüm kadar korkunç gibiydi.
Anlaşılan Kabil, kadınlar, içki ve paradan çok hayatta kalmayı sevmekteydi. Belki de ölümü seyrederken, damarlarından akan hayatı daha derinden duyuyordu.