TARİHİ HOŞÇA KAL LOKANTASI
Kaya Bakkaliyesİ
**Bakkaldan içeriye otuz beş yıldır insanlar girer. Siz sanırsınız ki müşteri gelir,ihtiyaçlarını alıp gider.Öyle değil kazın ayağı...Bir köy bakkalında hiç kimse,şehirlerin tabiriyle "üstü kalsın" demez.Ama üstü kalır.Çok fena kalır.
**Teneffüste okul çocukları gelir.Kimisi her şeye saldırır,kimisi istemediğinden alır ama birisi hep en arkadadır.Usul usul kasaya yanaşır, avucunu açar,terli küçük avucunda sımsıkı tutulmaktan iz yapmış bozuk para... Diğer elinde pahalı çikolata.."Bu paraya bu olur mu?" diye sorar çocuk...Olmuyor.Ama olmuyor denmiyor çocuklara.Oluyor,olmuyor ama oluyor.Çocuklar okula gider,o küçük çocuğun eksikliği bakkalda kalır.
**Zengin gelir, zengini...Sırasını beklemez,girdiği gibi sıralar isteklerini.Durumu olmayanın durumu olana usulca sıra verdiği bir dünyadır neticede burası.Ondan alır,bundan alır "Şundan da tart " der, "bundan da tart..." Bolca alır.Zengin gider,kibri bakkalda kalır.
**Kaya bakkaliyesine gelen her müşteri,tam otuz beş yıl boyunca ," Yine bekleriz" diye uğurlandı.Üç yıl önce kapandı,geleni gideni olmasa bile yinede bakkaldı.İndirdim tabelayı, artık bakkal değil...Ama yine de "yine bekleriz..."
/Şermin YAŞAR/
Yayın Tarihi 2017-10-11
İlgili Kategoriler:
Kitap » Edebiyat » Hikaye (yerli)
"Hani halının üstüne bir koltuk koyarsın,yıllar sonra o koltuğu kaldırdığında bir daha düzelmeyecek olan bir çukur kalır ya halıda.Ben o koltuktum onun hayatında.
Kalkıp gittim ve onu yüreğimdeki çukurla bıraktım.....
Dogan kitap
"Kalbim, tüm vücudum içerisinde, hassaten jeolojik bir öneme sahiptir. Şimdi şu çorak halini görünce insanın inanası gelmiyor tabi ama sizi temin ediyorum, buralar eskiden hep dutluktu. Öyle ki, bakmaya doyamazdınız..."
Sayfa 31 - DK
"... Beş dakika gecikince, *kusura bakma * dersin; birine kazara bir omuz geçirince dersin, üstüne yanlışlıkla çay dökünce dersin. Fakat insanın kalbini dağlayınca denir mi ? Yine de kusura bakmadım. Sadece kusura değil, kimselere bakmadım, kendime bakmadım, önüme bakmadım, arkama bakmadım... Ardından, ömrü billah kimseyle aynı yastığa baş koyamamış, kimseye inanıp güvenememiş, suratsız ve depresif bir coğrafya öğretmeni olarak öylece kalakaldım..."
Sayfa 31 - DK
" Dostların çokluğu ile yalnızlığın mevcudiyeti arasında hiçbir alaka olmadığını zamanla anlayacaksınız. Ne diyordu şair, ne zaman bir dosta gitsem evde yoklar... "
Sayfa 159 - DK
"Beden üşüse çaresi vardı işte,eyvah ki ruh üşüyorsa..."
Sayfa 82 - Doğan KitapKitabı okuyor
