Hepimizin notaları farklı, oraya koyduğumuz sesler de farklı, tek.
Herkes kendi şarkısını özgürce söyleyebildiğinde o Tek'in Senfonisi yayılacak aleme. Bu yüzden kendi farklılığımızı ortaya koyabildiğimizde ve diğerlerinin farklılığına izin verebildiğimizde ancak BİR'leşeceğiz.
⋆✩☽⋆
"Yazdığım, o zamanlar kafamın içinde duyduğum tek ses kendime aitti. Orada bir başımaydım ve duyduğum her şeyden daha gürültülüydü. Sussunlar diye yazıyordum. Bitsinler diye yazıyordum."
"Sesler azaldı mı?"
"Dinlemeyi bıraktım."
⋆✩☽⋆
Sayfa 405 - Martı Yayınları
Renkler vardı gülfem, sesler şarkılar vardı. Bazen öyle anlarımız olurdu ki, alev saçlarından kıvılcımlar saçılırdı, gözlerinden yıldızlar görünürdü. Şimdi hiç renk yok.
Bu çalgıların düşsel karakteri onu hayran bırakmıştı; doğa gibi sanatın da kendine ait canavarlarının, ürkütücü sesler veren yabani biçimli nesnelerinin olduğu fikri ona değişik bir zevk vermişti.
Artık seni beklemek istemiyorum, Godot.
Düşünmeyelim diye yapıyoruz bunu. Özrümüz var. Duymamak için yapıyoruz bunu. Sebeplerimiz var. Tüm ölülerin sesleri. Kanat sesi gibidir. Yaprak sesi gibi. Kum sesi gibi. Hepsi bir ağızdan konuşuyor. Herkes sırası gelince. Sonra fısıldaşırlar. Söylenirler. Ne derler? Yaşamlarını anlatırlar. Yaşamış olmaları onlara yetmez. Bundan bahsetmeleri gerek. Ölmek onlara yetmez. Bu yetmez. İnsan ararken sesler işitiyor.