Sessizliği Öldüren Tuzluk Biliyorsun, bizim her türlü yalnızlığımız
Yeni bir dil olacak yarın.
Edip Cansever
Sessizliği Öldüren Tuzluk
Biliyorsun, bizim her türlü yalnızlığımız
Yeni bir dil olacak yarın.
Edip Cansever
Sessizliği Öldüren Tuzluk
“ Ve sabahın kör bir saatinde...
... mutluluktan astı kendini. ”
Sayfa 105Kitabı okudu
Sessizliği Öldüren Tuzluk
“ Saçmalıyordu, yalnızlığın sayılarla alakası yoktu. ”
Sayfa 100Kitabı okudu
Muhtelif Evhamlar Kitabı
Ömür İlkim Demir'in ilk eseri olmasına rağmen başarılı bulduğum bir kitap. Zaten aldığı Haldun Taner Öykü Ödülü ile bunu kanıtlıyor. Yapı Kredi Yayınları tarafından basılan kitap; "İçler Dışlar Çarpımı", "Vasat", "Tuz", "Sonsuz Rasim Abi'ler Diyarı", "Dün Gece Ansızın", "Kartela", "Saraylı'nın Üç Ölümü", "İki Oda' Bir Salon' Yarım Hayat" , "Uzun Uzun Çalan Ziller ve Bir Mutfak Kapısı Hakkında" ve "Sessizliği Öldüren Tuzluk" olmak üzere on hikâyeden oluşup toplamda 105 sayfadır. Bir çırpıda okuyabileceğiniz bir kitap olmasına rağmen aşırı dikkat ve konsantre olmanız gerekmektedir. Kimi zaman hikayelerde kendinizi bulabilirsiniz yani sıradan insanların sıradan yaşamlarını... Belki de kitabı güzel yapan yanı budur. Ek olarak hikayeler arasında bağlantılar olması da okuma zevkini arttırmış.
Kitabın benim için eksi yönlerine gelirsek;
Yazar çok fazla betimleme yaptığı için bazen olaydan kopuyorsunuz. Adeta yazara küfür ederek, " ne saçmalıyorsun be adam, bu kadar uzatmaya gerek var mı?"diyerek kavga ediyorsunuz... 
Ömür İklim Demir 
Muhtelif Evhamlar Kitabı
Ölüler yokluklarıyla var olur, anılarla yaşarlar.
Kitaba başlar başlamaz Ömür İklim Demir
o güzelim (Nazan Öncel'in Geceler Kara Tren) parçasını hatırlatıyor bize.
Parçanın eşliğinde okumaya devam ettikçe...
Kalemi de güze olunca, geç kalmışlık hissi çöktü tabi içime. Saçma eserlere harcadığım zamanıma yazık moduna yükseldim haliyle.
Ama okumuş olduğum kişisel gelişimlerin hakkını verip :) Sakinliğimi koruyarak
"tabi ki her şeyin en iyisi en sona saklanacaktı" diyerek telkin ettim kendimi :)
Şimdi de bütün ciddiyetimi takınarak incelemeye devam etmeliyim diyorum mesela :) şaka bir yana gerçekten beğendim eseri.
En sevdiğim öykü "Sessizliği Öldüren Tuzluk"
Sevmediğim ise "Saraylı'nın Üç Ölümü" oldu.
En sevdiğim alıntılar daaa;
"Yokluğu öyle ağırdı ki, şu hayatta inandığım ya da keyif aldığım her şey birer oyalanmaya dönüştü. İçimde kontrolsüz ve yönsüz bir öfkeyle yalpaladım durdum."
"Kendimi kızıl bir karanlıkta buluyorum. Gözlerim kapalı, güneşe bakar gibiyim. Boğuk sesler geliyor dışardan. Daha önce tatmadığım, belki de henüz var olmamış bir yalnızlığın içindeyim."
"Mutlu son diye bir şey yoktu, uzun vadede bütün hikâyeler mutsuz biterdi..."
"Ve aslında ölümden değil de yaşamdan korktuğunu ilk o zaman anladı..."
Artık mecbur külliyat'ını okuyacağız :)
Kitapla Kalın...