Yani,insan bir savaş alanıydı. Ceket, gömlek, pantolon ya da etek giymiş,kravat takmış, tıraş olmuş,kokular sürmüş bir savaş alanı. Gülümseyen bir savaş alanı. Öpen hatta, okşayan, konuşan,susan, çiçekler alıp çiçekler veren bir savaş alanı...
Peki bir barış bahçesi olamaz mıydı aynı insan?
Şöyle, güllerin kuş cıvıltılarına,kuş cıvıltılarının güllere karıştığı, mutlu yüzlerle dolu rengarenk bir barış bahçesi?
