Sen beni kaybetmedin ki...
Sen beni üzdün, sen beni kırdın, yordun...
Zaten kaybetmek için önce sahip olmak gerekmez mi? Sen bana hiç sahip çıkmadın, bir kere bile sahiplenmedin ki...
Yani senin için kayıp sayılmam ben. Bir süreliğine yalnızlığına eşlik ettim işte, hepsi o... Başlarda alınganlık ediyordum bu duruma, sonra alıştırdın. Haksızlığına alıştırdın, kırık bir kalple sevmeye, şimdi de yokluğuna alıştırıyorsun... Aslında sen, senden nefret etmeye bile değmiyorsun.
Bunu sen de biliyorsun.
Haksızlığının farkındasın, ama geri adım atmıyorsun.
Beni hiç sevmediğin için değil, çok sevildiğin için bu.
Gördüğün bunca sevgi, verdiğin bunca acıya eşdeğer değil.
Biliyorsun...
Ezgin KILIÇ